سومی آسیا برای کاراته شکست بود
حواشی مخرب بلای جان‌کاراته‌کاها
سیزدهمین دوره رقابت‌های کاراته قهرمانی آسیا در حالی در یوکوهامای ژاپن به پایان رسید که تیم ملی کاراته ایران بعد از پشت سر گذاشتن حواشی فراوان موفق نشد به آنچه استحقاقش را داشت دست پیدا کند.
کاراته ایران در سالی که می‌توانست بهترین نتیجه را در رقابت‌های قهرمانی آسیا کسب کند، با نتیجه‌ای دور از انتظار به تهران بازگشت تا ثابت شود برای موفقیت یک تیم تنها تمرینات دوره‌ای و برگزاری اردوهای پیاپی جوابگو نیست و عوامل مختلفی نیاز است تا یک تیم بتواند به آنچه استحقاقش را داشت دست پیدا
کند.
کاراته ایران در طول سال‌های مختلف به عناوین و افتخارات زیادی دست پیدا کرده که این افتخارات نه تنها چیزی به این رشته اضافه نکرده که حواشی را نیز دوچندان افزایش داده است. مگر بعد از کسب مدال طلای کومیته تیمی قهرمانی جهان در آلمان یا کسب عنوان قهرمانی آسیا در امارات چه اتفاقی برای کاراته ایران رخ داد که حالا با از دست دادن این عنوان اتفاق خاصی برای آن رخ دهد!
مشکلاتی که سر باز کرد
با بررسی دقیق مسائل و مشکلات درونی فدراسیون باید عنوان داشت چیزی که بیش از هر موضوعی به کاراته فعلی ضربه زد حواشی متعددی است که فدراسیون با آن درگیر است. اینکه کادر فنی را نمی‌توان حفظ کرد و خیلی زود استعفا را قبول کرده و با سرعت برق و باد سرمربی جدید انتخاب می‌شود، اینکه مشکلات ریشه‌ای دبیر و رئیس سرانجام سرباز کرده و باعث خروج دبیر با سابقه از فدراسیون در فاصله اندکی تا اعزام تیم ملی می‌شود، اینکه فدراسیون توان برگزاری اردوهای تیم ملی را در تهران ندارد و ملی‌پوشان هفته به هفته بین شهرهای مختلف در حال سفر هستند، اینکه با کدام منطق در فاصله چند روز به اعزام مشاور فنی تیم های ملی انتخاب می‌شود و ..... همه و همه در ثبت چنین نتیجه ضعیفی تاثیرگذار بوده است.
در واقع فدراسیون کاراته به دلیل مشکلات مالی نتوانست شرایط مناسبی برای تیم ملی فراهم کند تا در محیطی به دور از حواشی برنامه‌های آماده‌سازی را پیش ببرد. همین حواشی نیز تاثیر منفی خود را در جریان مسابقات قهرمانی آسیا به نمایش گذاشت. شکست سمندر در انتخابات آسیا پیش از آغاز رقابت‌ها نیز ضربه دیگری بر پیکره تیم ملی بود تا این تیم بدور از روحیه لازم روی تاتامی یوکوهاما به دیدار رقبای خود برود.
در کنار این مسائل باید به کادر فنی تیم ملی نیز اشاره کرد. شاید قبول این مسئولیت از سوی غلامرضا دباغیان در آن برهه زمانی بزرگترین اشتباه مرد با تجربه کاراته قم بود. دباغیان توانایی خود را در عرصه مربیگیری بارها و بارها به نمایش گذاشته و پیروزی و شکست‌های زیادی را تجربه کرده ولی به گواه اکثر کارشناسان بعد از استعفای آرین‌خو و کادر فنی تحت هدایتش، دباغیان نباید به آن سرعت و بدون رخصت از استاد چنین مسئولیتی را قبول می کرد.
نمی‌توان انتظار قهرمانی داشت
اما بعد از قبول مسئولیت از سوی ایشان، برنامه‌های تمرینی به نحوی پیش رفت که اکثر اردوها در قم و سایر شهرها برگزار شد و روند آماده‌سازی تیم به شکلی پیش نرفت که بتوان از آن انتظار قهرمانی داشت. در کنار مسائل و حواشی فدراسیونی، تیم ملی هم در این مدت بدور از حاشیه دوران آماده‌سازی را پشت سر نگذاشت! از نحوه برگزاری انتخابی‌ها گرفته تا رفت و برگشت کاراته‌کاهای حذف شده به اردو، یا رفت و آمد ملی‌پوشان بین شهرهای مختلف که بعضا با حوادثی هم همراه بوده باید به این نتیجه رسید که تیم ملی دوران آماده‌سازی مناسبی را پشت سر نگذاشته است.
از سوی دیگر این تیم در طول چند ماه گذشته فقط تمرین کرد و تمرین کرد و تمرین کرد! بدون هیچ میدان تدارکاتی راهی مسابقات آسیایی شد و کادر فنی از نقاط ضعف و قوت ملی‌پوشان آشنایی کامل نداشت. جام وحدت و دوستی هم در فاصله ۱۰ روز به اعزام تیم تاثیری چندانی بر این شناخت نداشت. متاسفانه با این ادعا که تیم ملی ایران قهرمان جهان است، از فرصت‌هایی چون حضور تیم اکوادور در ایران برای دیدار تدارکاتی بهره نبرد تا نتیجه آن شود که در یوکوهاما دیدیم.
فرصت‌سوزی کادر فنی
چند ماه قبل دانشگاه آزاد قهرمان جام باشگاههای آسیا شد. آیا کادر فنی تیم ملی این مسابقات را به خوبی آنالیز کرد تا نمایی از کاراته قاره کهن را بدست آورد و با برنامه‌ریزی دقیق وارد مسابقات قهرمانی آسیا برای رسیدن به نتیجه مطلوب شود. آیا دباغیان می‌داند که در همین جام باشگاههای آسیا نمایندگان اوزان ۸۴ و ۷۵ ما نتیجه نگرفتند و در یوکوهاما نیز همین اتفاق افتاد؟ در واقع از فرصت‌هایی که پیش روی تیم ملی وجود داشت نیز برای رسیدن به نتیجه‌ای بهتر بهره نبردیم!
شکست کاراته‌کاهای ما مقابل کویت یا قزاقستان را باید به این نتیجه ضعیف اضافه کرد تا بدانیم تیمی که قهرمان آسیا شده چرا به یکباره از طلای کومیته تیمی جهان به رتبه سوم آسیا نزول می‌کند؟ کادر فنی تیم ملی باید در مقابل ثبت چنین نتیجه‌ای پاسخگو باشد. این کادر فنی شامل هر دو تیم آقایان و بانوان می‌شود و امیدواریم توضیح قانع‌کننده در این زمینه وجود داشته باشد. در پایان باید عنوان داشت که شکست کاراته ایران هم روی تاتامی و هم در بخش دیپلماسی باعث شد نتیجه‌ای ضعیف در کاراته ایران رقم بخورد و امیدواریم آقایانی که به عنوان مشاوران و همراهان سمندر و تیم ملی را در ژاپن همراهی کردند بتوانند تحلیل قانع‌کننده‌ای از کاراته ایران در آسیا داشته باشند. تیم ملی کاراته ایران با کسب ۲ طلا، ۴ نقره و ۵ برنز بعد از ژاپن و قزاقستان عنوان سومی رقابت‌های قهرمانی آسیا کسب کرد. امیر مهدیزاده و حمید عباسعلی ۲ مدال طلا، کومیته تیمی، سعید احمدی و سحر کرجی ۳ نشان نقره، الهه رضازاده، ذبیح‌الله پورشیب و مهران قربانعلی‌پور به همراه تیم‌های کاتای مردان و بانوان ۵ نشان برنز کسب کرده‌اند. مهسا افسانه، رضا روشن، ابراهیم حسن‌بیگی، رزیتا علیپور و فاطمه چالاکی نیز از دور مسابقات کنار رفتند.
کاراته ایران در سالی که می‌توانست بهترین نتیجه را در رقابت‌های قهرمانی آسیا کسب کند، با نتیجه‌ای دور از انتظار به تهران بازگشت تا ثابت شود برای موفقیت یک تیم تنها تمرینات دوره‌ای و برگزاری اردوهای پیاپی جوابگو نیست و عوامل مختلفی نیاز است تا یک تیم بتواند به آنچه استحقاقش را داشت دست پیدا
کند.
کاراته ایران در طول سال‌های مختلف به عناوین و افتخارات زیادی دست پیدا کرده که این افتخارات نه تنها چیزی به این رشته اضافه نکرده که حواشی را نیز دوچندان افزایش داده است. مگر بعد از کسب مدال طلای کومیته تیمی قهرمانی جهان در آلمان یا کسب عنوان قهرمانی آسیا در امارات چه اتفاقی برای کاراته ایران رخ داد که حالا با از دست دادن این عنوان اتفاق خاصی برای آن رخ دهد!
مشکلاتی که سر باز کرد
با بررسی دقیق مسائل و مشکلات درونی فدراسیون باید عنوان داشت چیزی که بیش از هر موضوعی به کاراته فعلی ضربه زد حواشی متعددی است که فدراسیون با آن درگیر است. اینکه کادر فنی را نمی‌توان حفظ کرد و خیلی زود استعفا را قبول کرده و با سرعت برق و باد سرمربی جدید انتخاب می‌شود، اینکه مشکلات ریشه‌ای دبیر و رئیس سرانجام سرباز کرده و باعث خروج دبیر با سابقه از فدراسیون در فاصله اندکی تا اعزام تیم ملی می‌شود، اینکه فدراسیون توان برگزاری اردوهای تیم ملی را در تهران ندارد و ملی‌پوشان هفته به هفته بین شهرهای مختلف در حال سفر هستند، اینکه با کدام منطق در فاصله چند روز به اعزام مشاور فنی تیم های ملی انتخاب می‌شود و ..... همه و همه در ثبت چنین نتیجه ضعیفی تاثیرگذار بوده است.
در واقع فدراسیون کاراته به دلیل مشکلات مالی نتوانست شرایط مناسبی برای تیم ملی فراهم کند تا در محیطی به دور از حواشی برنامه‌های آماده‌سازی را پیش ببرد. همین حواشی نیز تاثیر منفی خود را در جریان مسابقات قهرمانی آسیا به نمایش گذاشت. شکست سمندر در انتخابات آسیا پیش از آغاز رقابت‌ها نیز ضربه دیگری بر پیکره تیم ملی بود تا این تیم بدور از روحیه لازم روی تاتامی یوکوهاما به دیدار رقبای خود برود.
در کنار این مسائل باید به کادر فنی تیم ملی نیز اشاره کرد. شاید قبول این مسئولیت از سوی غلامرضا دباغیان در آن برهه زمانی بزرگترین اشتباه مرد با تجربه کاراته قم بود. دباغیان توانایی خود را در عرصه مربیگیری بارها و بارها به نمایش گذاشته و پیروزی و شکست‌های زیادی را تجربه کرده ولی به گواه اکثر کارشناسان بعد از استعفای آرین‌خو و کادر فنی تحت هدایتش، دباغیان نباید به آن سرعت و بدون رخصت از استاد چنین مسئولیتی را قبول می کرد.
نمی‌توان انتظار قهرمانی داشت
اما بعد از قبول مسئولیت از سوی ایشان، برنامه‌های تمرینی به نحوی پیش رفت که اکثر اردوها در قم و سایر شهرها برگزار شد و روند آماده‌سازی تیم به شکلی پیش نرفت که بتوان از آن انتظار قهرمانی داشت. در کنار مسائل و حواشی فدراسیونی، تیم ملی هم در این مدت بدور از حاشیه دوران آماده‌سازی را پشت سر نگذاشت! از نحوه برگزاری انتخابی‌ها گرفته تا رفت و برگشت کاراته‌کاهای حذف شده به اردو، یا رفت و آمد ملی‌پوشان بین شهرهای مختلف که بعضا با حوادثی هم همراه بوده باید به این نتیجه رسید که تیم ملی دوران آماده‌سازی مناسبی را پشت سر نگذاشته است.
از سوی دیگر این تیم در طول چند ماه گذشته فقط تمرین کرد و تمرین کرد و تمرین کرد! بدون هیچ میدان تدارکاتی راهی مسابقات آسیایی شد و کادر فنی از نقاط ضعف و قوت ملی‌پوشان آشنایی کامل نداشت. جام وحدت و دوستی هم در فاصله ۱۰ روز به اعزام تیم تاثیری چندانی بر این شناخت نداشت. متاسفانه با این ادعا که تیم ملی ایران قهرمان جهان است، از فرصت‌هایی چون حضور تیم اکوادور در ایران برای دیدار تدارکاتی بهره نبرد تا نتیجه آن شود که در یوکوهاما دیدیم.
فرصت‌سوزی کادر فنی
چند ماه قبل دانشگاه آزاد قهرمان جام باشگاههای آسیا شد. آیا کادر فنی تیم ملی این مسابقات را به خوبی آنالیز کرد تا نمایی از کاراته قاره کهن را بدست آورد و با برنامه‌ریزی دقیق وارد مسابقات قهرمانی آسیا برای رسیدن به نتیجه مطلوب شود. آیا دباغیان می‌داند که در همین جام باشگاههای آسیا نمایندگان اوزان ۸۴ و ۷۵ ما نتیجه نگرفتند و در یوکوهاما نیز همین اتفاق افتاد؟ در واقع از فرصت‌هایی که پیش روی تیم ملی وجود داشت نیز برای رسیدن به نتیجه‌ای بهتر بهره نبردیم!
شکست کاراته‌کاهای ما مقابل کویت یا قزاقستان را باید به این نتیجه ضعیف اضافه کرد تا بدانیم تیمی که قهرمان آسیا شده چرا به یکباره از طلای کومیته تیمی جهان به رتبه سوم آسیا نزول می‌کند؟ کادر فنی تیم ملی باید در مقابل ثبت چنین نتیجه‌ای پاسخگو باشد. این کادر فنی شامل هر دو تیم آقایان و بانوان می‌شود و امیدواریم توضیح قانع‌کننده در این زمینه وجود داشته باشد. در پایان باید عنوان داشت که شکست کاراته ایران هم روی تاتامی و هم در بخش دیپلماسی باعث شد نتیجه‌ای ضعیف در کاراته ایران رقم بخورد و امیدواریم آقایانی که به عنوان مشاوران و همراهان سمندر و تیم ملی را در ژاپن همراهی کردند بتوانند تحلیل قانع‌کننده‌ای از کاراته ایران در آسیا داشته باشند. تیم ملی کاراته ایران با کسب ۲ طلا، ۴ نقره و ۵ برنز بعد از ژاپن و قزاقستان عنوان سومی رقابت‌های قهرمانی آسیا کسب کرد. امیر مهدیزاده و حمید عباسعلی ۲ مدال طلا، کومیته تیمی، سعید احمدی و سحر کرجی ۳ نشان نقره، الهه رضازاده، ذبیح‌الله پورشیب و مهران قربانعلی‌پور به همراه تیم‌های کاتای مردان و بانوان ۵ نشان برنز کسب کرده‌اند. مهسا افسانه، رضا روشن، ابراهیم حسن‌بیگی، رزیتا علیپور و فاطمه چالاکی نیز از دور مسابقات کنار رفتند.