به گزارش تراز، عضو هیئت‌علمی دانشگاه الزهرا درباره هدف غرب برای ارتباط اقتصادی با جمهوری اسلامی، گفت: یکی از نگرانی‌های رفع تحریم‌ها این است که انتظارات غرب از کشور ما چگونه تأمین می‌شود و آن‌ها به دنبال چه چیزهایی هستند. آن‌ها قطعاً برای توسعه صنعتی ایران به کشور ما نخواهند آمد؛ بلکه می‌آیند تا منابع نفت و انرژی ما را برداشت کنند.
راغفر افزود: آن‌ها به دنبال منافع امنیتی خودشان در منطقه هستند. امروز غرب به این نتیجه رسیده است که به قدری ناتوان است که فرصت لشکرکشی ندارد.
وی اضافه کرد: به نظر من، افغانستان جدی‌ترین تجربه‌ای است که صحت این مسئله را نشان می‌دهد. افغانستان یکی از فقیرترین کشورهای دنیاست و ناتو با همه قدرت‌های جهانی در آنجا حضور پیدا کردند ولی ادامه حیاتشان امکان‌پذیر نبود. در نتیجه، بدون اینکه به اهدافشان دست پیدا کنند، یک کشور تخریب‌شده را به جا گذاشتند و از آن خارج شدند. به علاوه، هزینه‌های بزرگی روی دستشان باقی ماند.
وی در ادامه با بیان اینکه امروز به یک معنا، عصر نظامی‌گری پایان یافته است و استمرار سلطه نظامی کارآمدی اقتصادی خود را به شدت از دست داده است، گفت: به همین دلیل غرب سعی می‌کند که از قدرت‌های منطقه‌ای برای منافع خودش استفاده کند. بنابراین آنها ایران قدرتمند را در کنار خودشان می‌خواهند و این بهترین ظرفیتی است که امروز در اختیار جمهوری اسلامی ایران در مذاکرات قرار دارد.
وی خاطرنشان کرد: البته نگرانی ما این است که اقتصاد ایران با حضور فعالان اقتصادی یا بنگاه‌های اقتصادی قوی به نیمه اول دهه 50 برگردد؛ یعنی دورانی که حضور غرب در اقتصاد ایران به صورت رشد تولیدات مونتاژی و کارخانه‌های مونتاژی پررنگ بود.
این اقتصاددان اضافه کرد: اگر مصرف‌گرایی افراطی در جامعه شکل بگیرد، رشد بخش خدمات در کشور به زیان تولید صنعتی می‌شود. اصلاً یکی از دلایل مذاکره غرب با ایران، جلوگیری از رشد اقتصادی ایران است. اگر ایران در تحریم باشد، امکان رشد اقتصادی آن به مراتب بیش از زمانی است که در نظام اقتصاد جهان وجود داشته باشد.