میلاد عرفان‌پور در گفت‌وگو با کیهان اظهار داشت: با گذشت بیش از سه دهه، شاهد شکوفایی ادبیات انقلاب اسلامی هستیم. هر دهه‌ای که می‌گذرد ادبیات انقلاب رشد بیشتری داشته و طیف گسترده‌تری از شاعران از این ادبیات استقبال کردند و به حمد الهی این رشد، هر روز ما را امیدوار می‌کند که افق‌های نویی به روی ادبیات ایران گشوده شود.
وی افزود: اما متاسفانه جریان‌هایی هستند که خوش ندارند که ادبیات انقلاب با صلابت و امید رشد خودش را ادامه دهد . افرادی هستند که وجود چنین فرهنگ و عنوانی را حاشا می‌کنند. این افراد تاب رویارویی و تاب مناظره و حتی تاب خواندن آثار شاعران و نویسندگان جریان انقلاب را ندارند .
شاعر کتاب «از آخر مجلس» ادامه داد: اگر بخواهیم به تحقیق ادبیات انقلاب اسلامی را بررسی کنیم در حوزه‌های فنی آن مقدار نوگرایی که در ادبیات انقلاب اسلامی رخ داده در هیچ یک از جریان‌های روشنفکری و غرب‌گرا اتفاق نیفتاده است. در حالی که آنها مدعی نوگرایی هستند و ادعا می‌کنند که ادبیات انقلاب اسلامی بازگشت به سنت بوده است. اما ادبیات انقلاب در عین رویکرد به سنت بیشترین نوآوری و خلاقیت را در دل خود داشته است. بسیاری از آثاری که در این حوزه خلق شده، هم از نظر ساختار هم از نظر زبان  و هم محتوا بیشترین تنوع و نوگرایی و خلاقیت ادبی را دارند و این نکته‌ای است که به تحقیق در پایان‌نامه‌ها ثابت شده است. جریان‌های دیگر ادبی اگر نوآوری و خلاقیتی هم که دارند صرفا از بسیاری از جاها کپی‌برداری از ادبیات غرب کرده‌اند .