روایات متعددی تاکید دارد که اولین نقطه‌ای که از زیر آب سر برآورد، مکان کعبه معظمه و بیت‌الله الحرام بود. برخی مفسران، آیه 30 سوره نازعات: «والارض بعد ذلک دحاها» را بر این واقعه تفسیر کرده‌اند.
از حضرت علی(ع) روایت است که فرمود: «نخستین رحمتی که از آسمان بر زمین نازل شد، در روز 25 ذی‌القعده روز دحوالارض بوده است و هرکس این روز را روزه بدارد و شب آن را به عبادت بپردازد، به پاداش عبادت صدساله می‌رسد؛ عبادت صدساله‌ای که روزهای آن را به روزه و شب‌های آن را به عبادت گذرانیده است و هر جماعتی که در این روز گردهم آیند و به ذکر پروردگار پردازند، پراکنده نمی‌شوند مگر آنکه حاجاتشان برآورده شود. در این روز هزاران رحمت از سوی خداوند نازل می‌شود که نود و نه درصد آن از آن کسانی است که روزش را به روزه و ذکر مشغول باشند و شبش را به احیا و عبادت بپردازند.» (المراقبات، ص 186)
تعبیر اینکه در روز دحوالارض رحمت خدا منتشر شده و از برای عبادت و ذکر خدا در آن، اجر بسیار است و امثال آن، مومنین را بر انجام مستحبات مخصوص این ماه ترغیب می‌کند.
یکی از شاخص‌ترین اعمال این روز، روزه گرفتن است که در روایات بر آن تاکید بسیار شده و معادل روزه هفتاد سال و کفاره گناهان هفتاد سال است.
در این روز علاوه بر روزه و عبادت و ذکر خدا، غسل و اعمال دیگری وارد شده که در مفاتیح‌الجنان ذکر شده است.
همچنین یکی از مستحبات موکد این روز، زیارت حضرت رضا(ع) است که از افضل مستحبات به شمار می‌رود.