از زمانی که فدراسیون والیبال پیمان اکبری را به عنوان سرمربی دوتیم زیر23 سال و تیم ملی«ب»معرفی کرد، با توجه به اینکه این سرمربی مسئولیت تیم‌های پیکان تهران و دانشجویان ایران را نیز بر عهده داشت، انتقاداتی نسبت به این انتخاب آغاز شد.
به یقین درشایستگی‌های پیمان اکبری در دوران بازیکنی وهدایت تیم‌های مختلف شکی وجود ندارد، اماهیچ کس هم نمی‌تواند منکر این موضوع شود که یک فرد توانایی اداره، آماده‌سازی و برگزاری تمرین چهار تیم مختلف والیبال را به صورت همزمان ندارد.
پیمان اکبری پس از پایان لیگ برتر والیبال سال 93 و کسب مقام قهرمانی این رقابت‌ها می‌دانست که شاگردانش به عنوان نماینده ایران باید در مسابقات قهرمانی باشگاه‌های آسیا شرکت کنند. این در حالی بود که مسئولیت تیم والیبال زیر 23 سال ایران را نیز از همان زمان بر عهده گرفت و برنامه تمرینات آماده‌سازی این تیم را آغاز کرد.
اما در کمال ناباوری در تیرماه سال جاری و در حالی که بازیکنان این دو تیم در حال آماده‌سازی خود برای مسابقات پیش رو بودند، مسئولیت هدایت تیم دانشجویان ایران نیز به وی واگذار شد تا سه تیم زیر نظر او تمرینات خود را در دو نوبت روزانه پیگیری کنند.
مسابقات والیبال قهرمانی دانشجویان جهان نخستین رویدادی بود که تیم ایران با هدایت اکبری در آن شرکت و در نهایت موفق به کسب عنوان پنجم شد. عنوانی که در شان والیبال ایران نبود.
پس از بازگشت تیم والیبال دانشجویان از این رقابت‌ها، فدراسیون والیبال تصمیم گرفت با تیم ملی«ب»در قهرمانی آسیا شرکت کند و به همین دلیل هدایت تیم ملی «ب» والیبال را نیزبه این مربی سپرد، تنها دلیل فدراسیون برای این کاربازیکنان مشترک این تیم‌ها بود که خود جای بحث و بررسی کارشناسی دارد.
تیم ملی«ب» ایران در رقابت‌های قهرمانی آسیا شرکت کرد و موفق به کسب مقام نایب قهرمانی شد که با توجه به سطح فنی بازیکنان شرکت‌کننده ایران، عنوان نامناسبی نبود اما از این نظر که جام را پس از دو دوره قهرمانی در سال‌های 2011 و 2013 از دست دادیم، باز هم انتقاداتی به عملکرد والیبال ایران وجود دارد.
پس ازاین بازی‌ها تیم والیبال پیکان با هدایت اکبری راهی چین تایپه شد تا در رقابت‌های قهرمانی باشگاه‌های مردان آسیا شرکت کند، این بار نیز نماینده پرافتخار ایران در این رقابت‌ها موفق نبود و با کسب عنوان سومی به کار خود پایان داد.
هنوز این رقابت‌ها به پایان نرسیده بود که تیم والیبال زیر 23 سال ایران بدون سرمربی خود راهی امارات شد تا در رقابت‌های جهانی شرکت کند و پیمان اکبری به عنوان سرمربی و دو بازیکن دیگر این تیم از رقابت‌های قهرمانی باشگاه‌های آسیا به دوبی رفتند تا به عنوان نماینده جمهوری اسلامی ایران در قهرمانی جهان شرکت کنند.
حال این سوال مطرح است که وقتی یک سرمربی در یک تورنمنت سنگین 10 روز تیم خود را هدایت کرده است، از نظر روحی روانی آمادگی هدایت یک تیم دیگر در مسابقات مهمی همچون قهرمانی جهان را دارد.
در نهایت چهارمین تیم تحت هدایت پیمان اکبری در قهرمانی زیر 23 سال جهان به عنوان هفتم اکتفا کرد تا والیبال ایران در چهار تورنمنت سال 94 عملکرد برجسته‌ای از خود به جا نگذاشته باشد.
به نظر می‌رسد که اگر فدراسیون والیبال یک یا دو تا از این فرصت‌ها را در اختیار دیگر مربیان می‌گذاشت و اجازه می‌داد تا آنان هم نیمکت‌های مسابقات مهم آسیایی و جهانی را تجربه کرده و با این بازیکنان کار کنند، شرایط خوبی ایجاد می‌شد تا این مربیان تجربه کسب کرده و این تجربه را در لیگ و سایرمسابقات بکار گیرند.
البته فدراسیون والیبال معتقد است که چون بیشتر بازیکنان این تیم‌ها یکی بودند و این مربی هم با همه آنها کار کرده و نقاط قوت و ضعف‌شان را به‌خوبی می‌دانست و فرصتی هم برای آماده‌سازی طولانی تیم‌ها نبود، بهترین نفر برای هدایت این تیم‌ها همان پیمان اکبری بود.