(بدان ای سالک راه خدا!) آن چیزی که جلوی شهوت، غضب و وهم را می‌گیرد، و برای آنها حد و مرز درست می‌کند محصول یا کارکرد «عقل نظری» و «عقل عملی» است. عقل است که می‌آید و برای این قوای حیوانی و شیطانی مرز تعیین می‌کند، یعنی بعد از آنکه انسان به مبدا و معاد، نبوت، شریعت و احکام الهی اعتقاد پیدا کرد، عقل است که برای شهوت، غضب و وهم مرز می‌گذارد و به آنها می‌گوید: تا اینجا می‌توانی بیایی و بیشتر از آن ممنوع است! این مرزبندی درونی انسان، همان بعدی است که ما از آن به «بعد معنوی» که همان عقل انسان است، تعبیر می‌کنیم. این بعد اگر زنده شود، انسان خداجو و خداخواه خواهد شد. (1)
ــــــــــــــ
1- رسائل بندگی، آیت‌الله شیخ مجتبی تهرانی، ص 211