محسن کاظمی در گفت‌وگو با بسیج سازندگی، سوابق فعالیت‌های تولیدی‌اش را این‌گونه تشریح کرد: «25 سال است که در شهرستان خمین به کار کشاورزی و تولید مشغولم. 10 سال تولید کننده گل گلایل بودم اما واردات بی‌رویه باعث شد، رها کنم و به سراغ تولید رز سیاه و سفید بروم. سال 93، 100 هزار شاخه گل رز تولید کردم که سود حاصل از فروش آن بالغ بر 60 میلیون تومان بود. پرورش رزها را به صورت گلخانه‌ای انجام می‌دهم، سال 91، با صرف 120 میلیون تومان گلخانه را برپا کردم، انصافاً راضی هستم و ارزشش را داشت. مصرف آب در کشت گلخانه‌ای 90 درصد کاهش می‌یابد، اگر این کار را نمی‌کردم با توجه به مشکل کم‌آبی، نابود می‌شدم، همچنانکه همکاران من که به کشت غرقابی اصرار داشتند، همه چیزشان از بین رفت، آن‌هایی هم که باقی ماندند درآمدشان یک دهم من است.»
وی درباره مشکلات تولیدکنندگان گل در کشور افزود: «واردات بی‌رویه گل از خارج، سم مهلکی است برای واردات هر شاخه گل رز از هلند کمتر از یک دلار، ارز از کشور خارج می‌شود. این در حالی است که در خمین می‌توانیم بهترین گل‌ها را تولید کنیم و نگذاریم ارز حاصل از فروش منابع طبیعی از کشور خارج شود، ما همان گل را به ازای هر شاخه هزار تومان می‌توانیم به بازار عرضه کنیم. بازاریابی هم مشکل دیگر ماست، گل را به دلال شاخه‌ای هزار تومان می‌فروشیم اما تا به دست گل فروش برسد قیمتش می‌رسد به 7 هزار تومان.»
تولید زعفران، عرصه دیگری است که آقای کاظمی به آن اشتغال دارد، او در این باره خاطرنشان می‌کند: «طی 4 سالی که زعفران تولید می‌کنم، 3 بار به عنوان تولید کننده نمونه زعفران در کشور انتخاب شده‌ام. تولید کنندگان زعفران در مشهد در هر هکتار بین 6 تا 7 کیلو زعفران برداشت می‌کنند اما من توانستم در هر هکتار 14 کیلوگرم زعفران برداشت کنم. علت این اتفاق هم چیزی نیست جز عمل به اصول علمی و کارشناسی تولید این محصول. در سال 93 سود حاصل از برداشت زعفران نزدیک به 70 میلیون تومان بود.»
سومین عرصه سودآوری آقای کاظمی کمی متفاوت از پرورش گل رز و تولید زعفران است. او 17 سال قبل در حاشیه گلخانه و باغ‌هایش بزرگ‌ترین کارگاه ماست‌بندی سنتی منطقه را راه‌اندازی کرده است. محسن کاظمی در این باره می‌گوید: «سالانه 70 تن ماست تولید می‌کنم و سود حاصل از آن بیش از 50 میلیون تومان در سال است. 17 سال است که هفته‌ای یک بار خودم ماست‌ها را با نیسان از خمین به تهران می‌آورم و می‌فروشم. گوشه خیابان، جا و مشتری‌های ثابتی دارم، 7 صبح که می‌رسم تهران تا ساعت 10 صبح همه ماست‌هابه فروش رفته است.»
این کشاورز موفق، کمبود نقدینگی و ارائه نشدن تسهیلات با سود پایین را مشکل اصلی خود می‌داند و می‌گوید: «25 سال است که تولید کننده هستم اما در این مدت حتی یک بار هم وام حمایتی با سود مناسب دریافت نکرده‌ام، جهاد کشاورزی حتی یک ریال هم به من وام نداده است، همه وام‌هایی که برای راه‌اندازی گلخانه و توسعه کار کشاورزی دریافت کرده‌ام، از مؤسسات بانکی متفرقه و با سود 28 درصد بوده است. بسیج سازندگی بعد از تأکیدات رهبری بر حمایت از تولید و اقتصاد مقاومتی وارد عرصه حمایت از کشاورزان شده که امیدوارم قدمی مؤثر باشد. 5 هکتار زمین خالی و بلا استفاده دارم که قصد دارم در آن گل محمدی پرورش دهم، به همین منظور 30 میلیون تومان از بسیج سازندگی وام دریافت کرده‌ام.»
کاظمی در ماست‌بندی‌اش برای 4 نفر و در گلخانه‌اش برای 3 نفر اشتغالزایی کرده است. او همچنین در فصل برداشت محصول زعفران به مدت 60 روز برای 40 نفر اشتغالزایی می‌کند. محسن کاظمی درباره علت سخت‌کوشی‌اش می‌گوید: «من از 8 سالگی روی پای خودم ایستادم و کشاورزی کردم. اگر یک روز کار نکنم، بیمار می‌شوم. 5 صبح شروع می‌کنم به کار تا ساعت 10 شب. پسرم و دو دخترم نیز در کار ماست‌بندی و اداره گلخانه خیلی کمکم می‌کنند. برخی‌ها به من می‌گویند چرا اینقدر کار می‌کنی؟ می‌گویند اگر راضی نمی‌شوی این زمین‌ها را بفروشی و در تهران ملک بخری یا پولش را بگذاری در بانک و سود بگیری، لااقل این‌قدر خودت رابه سختی نینداز. آنها به اشتباه فکر می‌کنند که من برای این دنیا حرص می‌زنم اما این‌طور نیست، عقیده من این است که هر چقدر آبادانی برای مملکت ایجاد کنیم، باقیات و صالحات است، انسانی که کار نکند، چه جور مسلمانی است؟ گیرم که در تهران ملک خریدم و قیمتش ترقی کرد، خب چه خدمتی کرده‌ام به مملکت؟ فقط با تولید می‌توان خدمت کرد.»
او می‌افزاید: «متأسفانه فرهنگ کار در کشور تضعیف شده و خانواده‌ها فرزندانشان را در مسأله کار درست تربیت نمی‌کنند. نمی‌دانم چرا این جوان خجالت می‌کشد ماست‌بندی راه بیندازد و سالی 50 میلیون تومان سود کند؟ چه اشکالی دارد؟! شاید باورتان نشود اما در همین مزارع من کار هست اما کارگر نیست! همه دنبال پشت‌میزنشینی هستند، مگر از پشت میز نشینی چقدر می‌توان درآمد کسب کرد؟ در زمستان اختلاف دمای بین داخل گلخانه با محیط بیرون حدود 60 درجه سانتی‌گراد است اما من دست از کار نمی‌کشم، عاشق طبیعتم.»
کشاورز موفق اراکی درباره برخی اظهار نظرها مبنی بر مزخرف بودن خودکفایی و سرمایه‌گذاری در کشاورزی، خاطرنشان می‌کند: «چطور ممکن است کسی علیه تولید داخل حرف بزند؛ اگر منظورشان این است که با توجه به کم‌آبی باید کشاورزی را تعطیل کنیم، باید از آنها بپرسیم چرا صورت مسأله را پاک می‌کنند؟ به جای تعطیل کردن کشاورزی باید به کشاورزان کمک کرد تا آبیاری قطره‌ای را جایگزین روش غرقابی کنند، در این صورت تولیدات چند برابر و مصرف آب تا 90 درصد کاهش می‌یابد. البته از کسانی که خودشان دلال واردات از خارج هستند، انتظاری نمی‌رود که برای نابود کردن کشاورزی مملکت، کاری انجام ندهند!»