از پیامبر اکرم(ص) نقل شده است که خدای عزوجل به حضرت داود(ع) فرمود: «گناهکاران را مژده ده و صدیقان را بترسان» آن جناب عرضه داشت: پروردگارا! چگونه گناهکاران را مژده دهم و صدیقان را بترسانم؟
خطاب رسید: «ای داود! گناهکاران را مژده ده که من توبه آنان را می‌پذیرم، و گناهان را عفو می‌کنم، و صدیقان را بترسان که به عبادت‌‌های خود مغرور نگردند، همانا بنده‌ای نیست که او را برای حساب وا دارم مگر اینکه هلاک گردد» (1)
همچنین در بعضی از احادیث قدسیه آمده است که « بعضی از بندگان من سعی تمام در برخاستن شب می‌نمایند، ولی مقدمه خواب را بر او می‌افکنم از جهت مهربانیم نسبت به او، پس می‌خوابد، صبح که شد بر می‌خیزد و آزرده خاطرگشته و خود را سرزنش می‌کند، و اگر او را رها کنم تا موفق شود، عجب و خود پسندی او را هلاک می‌گرداند، و خیال می‌کند سرآمد عابدان گشته و از حد گنهکاران درگذشته، در این حال از من دوری می‌کند و گمانش این است که به من تقرب جسته است» (2)
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- اصول کافی، ج 3، ص 429
2- عده الداعی، ص 222