خلبان شهید«عباس دوران» سال 1329 در شهر شیراز پا به عرصه هستی نهاد. او در سال 1351 بعد از اتمام تحصیلات به دانشگاه خلبانی نیروی هوایی ارتش رفت. با اتمام دوره مقدماتی، جهت ادامه تحصیل به آمریکا اعزام شد و با اخذ نشان و گواهی‌نامه خلبانی به ایران بازگشت تا از خاک پاک کشور خود محافظت نماید. با آغاز جنگ تحمیلی خدمت خود را در پست افسر خلبان شکاری و معاونت عملیات فرماندهی پایگاه سوم شکاری نفتی شهید نوژه ادامه داد و در طول سالهای دفاع مقدس بیش از 100 سورتی پرواز جنگی انجام داد.  «دوران» در تاریخ 7/9/1359 اسکله «الامیه» و «البکر» را غرق کرد و در عملیات فتح‌المبین حماسه آفرید.
در تاریخ 20/4/1361 عاشقانه برای انجام مأموریت حاضر شد، هدف موردنظر او بغداد بود . او قصد داشت با نا امن کردن این شهر از انجام کنفرانس سران کشورهای غیرمتعهد در این شهر جلوگیری نماید و مانع رسیدن صدام به اهداف شومش شود. به همین علت صاعقه‌ وار از سد دفاع هوایی پایتخت عراق گذشت و شهر را بمباران کرد.  اما اصابت موشک عراقی باعث شد هواپیمایش آتش بگیرد. دوران شجاعانه به طرف پالایشگاه الدوره پرواز نمود و تمام بمب‌ها را بر روی پالایشگاه فرو ریخت. قسمت عقب هواپیما در آتش می‌سوخت. کاظمیان که کمک خلبانش بود با چترنجات به بیرون پرید اما دوران به سمت هتل سران ممالک غیرمتعهد پرواز کرد. او در آخرین لحظات با یک عملیات استشهادی هواپیما را به ساختمان هتل کوبید.
سردار دلاور 40 ساله ایران اسلامی در روز 30 تیر  سال 1361 ابراهیم‌ وار در آتش عشق حق سوخت. بعد از این واقعه فضای شهر بغداد در هاله‌ای از دود فرو رفت و تبلیغات صدام در مورد امنیت بغداد نقش بر آب شد.
بدین‌ ترتیب اجلاس سران غیرمتعهدها به علت فقدان امنیت، در بغداد برگزار نگردید. بعد از بیست سال تنها قطعه‌ای از استخوان پا به همراه تکه‌ای از پوتین عباس دوران به میهن بازگشت و روز 10 مرداد سال 1381 خانواده‌اش آن را در شیراز به خاک سپردند.