داریوش سجادی مشاور سابق کروبی و از همکاران نشریات اصلاح‌طلب در یادداشتی نوشت: «رئیس جمهور در نشست اخیر خود با استانداران اظهار داشتند تصمیم‌گیری برای صلح در مواردی سخت‌تر از جنگ است. امام حسن علیه‌السلام صلح را انتخاب کردند و ما نیز باید راه همان امام همام را پیش بگیریم. امام حسن علیه‌السلام به ما یاد دادند که باید به «مصلحت ملت» و «خواست مردم» توجه کرد و به نفع امت و جامعه اسلامی تصمیم گرفت»!
سجادی درباره این سخنان خاطرنشان می‌کند: اظهارات فوق را بعد از کشف شغل جدید و عجیب «پزر عروس» اینک و به تأسی از برنامه «ماه عسل» می‌توان به نوعی تلاش رئیس جمهور جهت نشستن یا نشان دادن خود در «پوزیشن» امام حسن(ع) و به منظور معرفی «پزر بودن» خود در چنان جایگاه و بزنگاهی معنایابی کرد! با این تفاوت که راه طی شده «از امام حسن تا شیخ حسن» برخوردار از یک گسست معرفت‌شناختی است. چنین اظهاراتی از جانب رئیس جمهور را در خوشبینانه‌ترین حالت تنها می‌توان به بی‌التفاتی و عدم شناخت ایشان از مبانی ملکداری در هرم معرفتی اسلام تلقی کرد.
وی می‌افزاید: نشستن بر مقام تمجید صلح امام حسن و القای این‌همانی بین فضای آن صلح با فضای فعلی ایران در مذاکرات اتمی نیز حجتی دیگر از همان بی‌التفاتی مسبوق‌الذکر است. ظاهراً جناب روحانی بدین معانی بی‌توجه‌اند که؛ اولاً مطابق اظهارات قابل وثوق سال 66 آیت‌الله خامنه‌ای در کسوت ریاست جمهوری ذیل سخنرانی در سازمان ملل متحد، صلح متاعی است گرانقدر اما عدالت از آن مهم‌تر است. بدین معنا فرمایش آقای روحانی مسموع نیست و اینجا محل مناقشه بین اولویت یا ارجحیت جنگ و صلح نیست و محل دعوا مطالبه «عدالت» حال چه از طریق جنگ و چه از طریق صلح است. ثانیاً ایجاد رابطه این‌همانی بین صلح امام حسن(ع) با موقعیت فعلی ایران در مذاکرات اتمی اگر جاهلانه نباشد؛ قطعاً غافلانه است.
سجادی می‌نویسد: اهتمام امام حسن در صلح با معاویه حفظ حداقل‌ها از سر معذوریت‌ها بود. به تعبیر رسای آن حضرت؛ «من به این علت حکومت و زمامداری را به معاویه واگذار کردم که اعوان و یارانی برای جنگ با وی نداشتم. اگر یارانی داشتم شبانه روز با او می‌جنگیدم تا کار یکسره شود. من کوفیان را خوب می‌شناسم و بارها آنها را امتحان کرده‌ام. آنها مردمان فاسدی هستند که اصلاح نخواهند شد، نه وفادارند، نه به تعهدات و پیمان‌های خود پایبندند و نه دو نفر با هم موافقند. برحسب ظاهر به ما اظهار اطاعت و علاقه می‌کنند، ولی عملاً با دشمنان ما همراهند.»
بدین معنا این کمال کم‌لطفی است که آقای روحانی بدون توجه به موقعیت تاریخی، واقعیت‌های فعلی را با نشستن ناصواب در «پوزیشن امام حسن» مبتلا به «این‌همانی» می‌کنند!