وقتی در سن 18 سالگی همراه خانواده به شاهرود نقل مکان کرد، از طرف سپاه عازم جبهه شد.30 ماه در «گردان کربلا» به عنوان فرمانده دسته تا فرمانده گردان جانفشانی کرد و در عملیات‌های کربلای 4، 5 و والفجر8 هم حضور داشت.
24 دی‌ ماه 1365 درمنطقه  شلمچه ترکش خمپاره‌ای در قلب حسین فرو رفت و او را  به شهادت رساند و پیکر مطهرش پس از تشییع در گلزار شهدای شاهرود آرام یافت.
روایت مادر در وصف پسر شهیدش : انتظار شنیدن هر چیزی را داشتم غیراز شنیدن خبر شهادت حسین. در اتاق نشسته بودم، رضا (برادر شهید) هم بود. یک دفعه درب اتاق باز شد، پدر حسین بود، ناراحتی در چهره اش  بیداد می‌کرد. گفتم چی شده؟ بی‌مقدمه گفت: «حسین شهید شده»، گیج و منگ بودم، نه حرفی بود و نه سخنی. سکوت را شکستم و گفتم «حسین شهید شد؟ به آرزویش رسید». کمی که گذشت آرامش عجیبی به من دست داد و به سجده افتادم و خدا را شکر کردم. گفتم: خدایا! قسمتش بود، خودت خواستی و خواسته خودش هم همین بود.
پیکرش را که آوردند، در تابوت را برداشتم. سربریده‌ در تشت برایم مجسم شد. شروع کردم با حسین درد دل کردن. چند لحظه‌ای حرف زدم، در همان حال و هوا بودم که دیدم چشم‌هایش را باز کرد، لبخندی زد و دوباره بست. این آخرین هدیه حسین به من بود.