رویتر نوشت: موفقیت جان‌کری، وزیر امور خارجه آمریکا، در دستیابی به یک توافق هسته‌ای با ایران می‌تواند دستاورد منحصر به فردی در سابقه طولانی سیاسی او محسوب شود. شکست در انتخابات ریاست جمهوری سال 2004، نداشتن رزومه‌ای شامل قوانین عمده با وجود 28 سال فعالیت در مجلس سنا، و ناتوانی در برقراری صلح بین اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها، همه بیانگر این واقعیت‌اند که جان کری نتوانسته است موفقیت‌های بزرگی بدست بیاورد.
کری 71 ساله انرژی بسیاری را صرف دستیابی به یک توافق تاریخی با ایران کرده است؛ منتقدان می‌گویند کری بعضی قواعد مذاکره را زیر پا گذاشته است؛ مذاکره‌کننده اصلی آمریکا وندی شرمن را زیرسایه خود قرار داده است؛ به جای اینکه در مواقع لازم به صحنه بیاید به طور مرتب با ایرانی‌ها ملاقات می‌کند؛ و تمایلش به توافق را پنهان نمی‌کند.
رویتر می‌افزاید: وزیر امور خارجه آمریکا طی شش‌ماه گذشته با محمدجواد ظریف، همتای ایرانی‌اش، تقریبا در همه جا از ژنو، پاریس، لوزان، مونترو و مونیخ تا نیویورک ملاقات کرده است. مذاکره‌کنندگان با سابقه می‌گویند تمایل کری به ملاقات با ایرانی‌ها اغلب این حس را منتقل می‌کند که او سخت به دنبال یک توافق است؛ در صورتی که او باید برای حل مشکلات بسیار دشوار پا به میدان بگذارد.
جان کری پس از سابقه‌ای طولانی در سنای آمریکا، سال 2013 رهبری وزارت امور خارجه آمریکا را در دست گرفت. از جمله دستاوردهای کری در سنا کمک به عادی‌سازی روابط آمریکا با ویتنام و تحقیقات در بانک اعتبار و تجارت بین‌الملل بود. او جان و دلش را برای طرح دو حزبی تغییرات اقلیمی کره‌زمین گذاشت اما آن تلاش‌ها سال 2010 به شکست انجامید.
رویتر خاطر نشان کرد: منتقدان و حامیان کری موافق‌اند که توافق با ایران با وجود ناکامی‌های قبلی کری میراث او را رقم خواهد زد. کریم سجادپور، تحلیلگر بنیاد کارنگی برای صلح بین‌الملل، می‌گوید «اگر کری یک موفقیت بزرگ بدست آورد هیچ‌کس اقدامات قبلی‌اش را به یاد نخواهد آورد.»