به گزارش جهان، در حالی که جمعیت شرکت‌کننده در مراسم تشییع شهدای غواص خواستار ادامه راه این شهدا و عمل به پیام شهادت مظلومانه آنان مبنی بر تسلیم‌ناپذیری در مقابل دشمنان شده بودند، رسانه‌های زنجیره‌ای تلاش کردند شعارها و دست‌نوشته‌های انقلابی مردم را در این مراسم زیر سؤال ببرند.
گرچه انتظار می‌رفت که رسانه‌های مذکور و همچنین دولت و تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای با تأسی از پیام‌های انقلابی شرکت‌کنندگان در تشییع پیکر شهدا، پیام این مراسم باشکوه را درک کنند اما با فرافکنی و متهم کردن مردم، راه فرار از پاسخگویی را انتخاب کردند. اعتراض این رسانه‌ها به دست‌نوشته‌ها، شعارها و نیز سخنان سخنرانان مراسم تشییع شهداست. آنها شرکت کنندگان را متهم می‌کنند که این مراسم را تبدیل به میتینگ سیاسی کرده‌اند، در حالی که به گواهی شاهدان عینی، ایستادگی در مقابل دشمنان و باج ندادن به آنها و تسلیم‌ناپذیری و نبرد با دشمنان شعار اکثریت قریب به اتفاق بدرقه‌کنندگان شهدا بوده است. با این حال مشخص نیست که چرا «دولت‌دوستان» شعارهای ضداستکباری را به خود گرفته‌اند و خود را مخاطب شعارهایی همچون «هیهات منا‌الذله»، «مرگ بر آمریکا»، «آب خوردن ما وابسته به سلام بر حسین است نه تحریم‌ها»، «تا آخر ایستاده‌ایم»، «خون شهیدان ما قابل اکسید نیست»، «در منطق شهادت تحریم حرف مفت است»، «نه سازش نه تسلیم نبرد با آمریکا»، «عزت قابل مذاکره نیست حتی اگر دستهای ما بسته باشد»، «لب تشنه جان دهیم سازش نمی‌کنیم»، «این سند جنایت کدخداست» و صدها شعار انقلابی و خط امامی دیگر می‌پندارند؟
به راستی اگر اینها خود را در خط امام می‌دانند و مدعی هستند که در مقابل دشمنان کوتاه نیامده‌اند، چرا از این شعارها برافروخته شده‌اند؟ چرا بدون اشاره و بیان عبارت مورد نظر در مورد همه شعارها حکم کلی می‌دهند؟ چرا خود را مخاطب شعارهای ضد آمریکایی مردم می‌دانند؟ آیا بدرقه کنندگان اقدام اشتباهی کرده‌اند که بیانات امام و رهبری را به دست گرفته و فریاد زده‌اند؟ آیا اشتباه کرده‌اند که بر سر آمریکا فریاد زده‌اند و ماهیت قاتلان اصلی شهدای مظلوم غواص را افشا کرده‌اند؟ آیا خلاف کرده‌اند که از مذاکره‌کنندگان و دولت خواسته‌اند که از تحریم نهراسند و همه چیز را به تحریم گره نزنند و عزت ملی را با هیچ چیز معامله نکنند؟