داریوش سجادی از همکاران نشریات اصلاح‌طلب نوشت: اظهارات آقای روحانی در مراسم گرامیداشت هفته محیط زیست را می‌توان بینه‌ای در اثبات نحافت بُنیه سیاسی متوقع از یک سیاستمدار در طراز ریاست جمهور بشمار آورد. آن هم سیاستمداری که بیش از 30 سال عهده‌دار مسئولیت در بالاترین سطوح امنیتی کشور بوده و طبعاً از چنین فردی بصورت مضاعف توقع می‌رود تا با ظرائف سخندانی و سخنرانی سیاست ورزانه در طراز رئیس جمهوری که در بالاترین سطح مشغول سنگین‌ترین مذاکرات خارجی در پرونده اتمی است، مقید و ملتزم باشد؛ آن هم سیاستمداری که طی 2 سال گذشته بصورت «سمفونیک» و «رسیتال» بارها سلف خود را به قوت و شدت بابت ناتوانی در سخندانی و سخنرانی مورد شماتت قرار داده و می‌دهند.
وی می‌افزاید: آقای روحانی در آن مراسم در یک بی‌مبالاتی آشکار فرمودند «ما وقتی می‌گوییم باید تحریم‌های ظالمانه رفع شود بعضی‌ها چشمان‌شان زیاد نچرخد. تحریم‌های ظالمانه باید از بین برود تا سرمایه بیاید و مشکل محیط زیست، اشتغال، صنعت و آب خوردن مردم حل شود، منابع آبی زیاد شده و بانک‌ها احیا شوند». آقای روحانی اگر دوزی از حذاقت را چاشنی بیانات خود می‌کرد در آن صورت قطعاً عنایت به این بداهت می‌یافتند که بازتاب چنین ادبیات و مواضع ناسنجیده و نامدبرانه آن هم از جانب رئیس دولت مسمی به «تدبیر و امید» نزد طرف غربی آنست که؛ خوب جائی را گرفته‌اید. ول نکنید و بیشتر فشار آورید که تحریم‌ها دارد جواب می‌دهد و طرف مقر آمده و اعتراف کرده در چنگال‌مان اسیر است و به استیصال رسیده!
سجادی نوشت: جناب آقای روحانی! حتی چنین استیصالی اگر واقعیت هم داشته باشد اخذ چنین ادبیات عجز و لابه‌ای در مصاف با دشمن حاکی از فقد ذکاوت و ضعف درایت است!