596 عضو کانون بسیج اساتید دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی کشور در نامه‌ای به حجت‌الاسلام روحانی رئیس‌جمهور کشورمان نکاتی را درباره  مذاکرات هسته‌ای متذکر شدند:
در بندهایی از این نامه آمده است:
اصولاً مذاکرات هسته‌ای مجموعه‌ای پیچیده از مباحث پیچیده فنی، سیاسی، حقوقی و دیپلماتیک  است  که در این میان مذاکره‌کنندگان ما (که قطعاً افرادی خدوم و هوشمند هستند) نبایستی صرفاً به دانش و بینش خود اتکا نموده بلکه بایستی از ظرفیت‌های علمی و فنی دیگر اندیشمندان و متفکران متعهد کشور بهره‌گیری نمایند تا بتوانند گام‌های مطمئن‌تری بردارند و مسیر مذاکرات را هرچه بیشتر در مسیر منافع ملی قرار دهند و ریسک ناشی از پیچیدگی و تعدد و تنوع متغیرها را کاهش دهند؛ زیرا همه شواهد و قرائن بیانگر این واقعیت است که نگاه دشمن به مذاکره هسته‌ای و اجبار مذاکره‌کنندگان ایرانی به یک توافق، با هدف تغییر معادله رویارویی انقلاب و مقاومت اسلامی با استکبار جهانی به ‌سرکردگی آمریکا در منطقه و جهان است، و تهدیدهای پی‌درپی دولت جنابعالی از سوی جنایتکاران آمریکایی و مطرح کردن گزینه نظامی نیز در این راستا و برای فشار و تحصیل یک پیروزی از سوی آمریکایی‌ها صورت می‌گیرد.
دراین نامه با ذکر این مسئله که آمریکایی‌ها با تجربه بازرسی‌های تحمیلی بر عراق در پی تحمیل یک رژیم بازرسی ویژه بر جمهوری اسلامی ایران هستند، آمده است؛ همان‌گونه که بعضی از راهبردنویسان آمریکایی قبلاً مطرح کرده بودند، از جمله مشکلات آمریکا برای حمله به جمهوری اسلامی ایران این واقعیت است که آنها از توانمندی‌های نظامی ایران ارزیابی درستی ندارند. اکنون آنها به‌خیال خام خود چنین می‌اندیشند که در دستیابی به این هدف شیطانی خود نزدیک شده‌اند. جنابعالی که الحمدلله در مسائل امنیتی و نظامی نیز از تجربه ممتدی برخوردارید بهتر از ما می‌دانید که دستیابی آمریکایی‌ها به این هدف پلید، امنیت ایران عزیز را در معرض خطر قرار خواهد داد. بی‌تردید در صورت رضایت مذاکره‌کنندگان ایرانی با این خواسته نامشروع، علاوه بر اینکه خطایی بزرگ و نابخشودنی است، به این دلیل که این موضوع قبلاً به‌عنوان یکی از خطوط قرمز نظام از سوی مقام معظم رهبری اعلام شده، هر توافقنامه‌ای که به طرف‌های مذاکره ایران، دسترسی بازرسی فراتر از متعارف و از جمله دسترسی به سایت‌های نظامی و امکان بازجویی از دانشمندان هسته‌ای کشور را بدهد، باطل و بی‌تردید خود پاشنه آشیل مذاکره‌کنندگان خواهد شد که قادر به مدیریت بحران‌های ناشی از آن نخواهند شد.