پرسش:
آیا در عصر غیبت کبری می‌توان علائم و نشانه‌های ظهور امام زمان را بر مصادیق خاص تطبیق و تعیین نمود؟
پاسخ:
در بخش نخست پاسخ به این سوال ضمن تاکید بر منع مسلمانان از تعیین وقت ظهور، ادعای مشاهده و رویت و تعیین و تطبیق علائم ظهور با مصادیق خاص در عصر غیبت کبری به برخی از پیامدهای ناگوار تعیین مصادیق شامل: 1- تا صحیه آسمانی شنیده نشود هیچ تطبیقی درست نیست 2- تطبیق‌ها منجر به تعیین زمان ظهور می‌شود 3- نسبت دادن چیزی به اهل‌بیت(ع) بدون حجت شرعی گناه است 4- تطبیق‌ها حوزه لغزشگاهها است 5- در تطبیق ما همیشه با احتمال تکرار مصادیق مواجه هستیم. اشاره کردیم. اینک در بخش پایانی دنباله مطلب را پی‌می‌گیریم.
6- در تطبیق احتمال جعل وجود دارد
دشمنان اسلام در طول تاریخ همواره با جعل و تحریف به مصاف اسلام ناب آمده‌اند، و شخصیتهای بدلی و جعلی دست‌پرورده استعمارگران در طول تاریخ خود گواه این مطلب است. آنان با اشرافی که بر آیات و روایات ما دارند به خوبی می‌دانند که چگونه شخصیتها، جریان‌ها، و گروههایی را با دست‌های شیطانی خود بپرورانند و آنها را به عنوان مصادیق ناب و اصیل در میان مسلمانان مطرح کنند و از این طریق عده‌ای را گمراه و از دین متنفر نمایند، بنابراین مدعیان تطبیق همیشه بستر را برای شیاطین و استعمارگران و شیادان فراهم می‌کنند تا آنها بتوانند با جعل مصادیق بدلی به اهداف شوم شیطانی و استعماری خود برسند.
7- تطبیق نشانه‌های آخرالزمانی راهگشای تحلیل درست از حوادث و رویدادها نیست.
کسانی که همواره به دنبال تطبیق و تعیین علائم و نشانه‌های ظهور امام‌زمان(عج) بر مصادیق خاص هستند، هیچ‌گاه درک و تحلیل درستی از حوادث و رویدادهای محیط پیرامونی خود نخواهند داشت. چرا که تغییر و تحولات چه در سطح داخلی، یا منطقه‌ای و بین‌المللی تابع علل و اسباب و قوانین و متغیرهای خاص خود می‌باشد که باید به درستی شناخته شود و مواضع صحیح و متناسب با آنها اتخاذ گردد. مدعیان تطبیق چون صرفا به دنبال تعیین مصادیق می‌باشند از علل و اسباب واقعی پیدایش حوادث و رخدادها غافل شده و به گمراهی و ضلالت گرفتار می‌شوند.
بنابراین در یک جمع‌بندی مختصر می‌توان گفت کسانی که برای عصر ظهور ذهنی خود مصداق‌سازی می‌کنند و افراد، جریان‌ها و گروههای خاصی را با علائم و نشانه‌های ظهور امام‌زمان(عج) تطبیق می‌دهند، خواسته یا ناخواسته در مسیر شیادان و استعمارگران گام برمی‌دارند و پیامدهای ناگوار زیادی را به همراه می‌آورند که به طور خلاصه عبارتند از:
1- ناامیدی و یاس در اثر عدم اتفاق ظهور
2- بی اعتقادی افراد نسبت به اصل ظهور به دلیل عدم تحقق تطبیق‌های مطرح شده
3- استهزا و تکذیب باور مهدویت در نتیجه محقق نشدن ظهور
4- شک و تردید در اصل ظهور و روایات پیرامون آن