هنر ديني عدالت را در جامعه به صورت يک ارزش معرفي مي کند؛ ولو شما هيچ اسمي از دين و هيچ آيه اي از قرآن و هيچ حديثي در باب عدالت در خلال هنرتان نياوريد. مثلاً هيچ لزومي ندارد که در محاورات سينمايي يا در تئاتر، نام و يا شکلي که نماد دين است، وجود داشته باشد تا حتماً ديني باشد؛ نه. شما مي توانيد در باب عدالت، رساترين سخن را در هنرهاي نمايشي بياوريد. در اين صورت به هنر ديني توجّه کرده‌ايد.
آن چيزي که در هنر ديني به شدّت مورد توجّه است، اين است که اين هنر در خدمت شهوت و خشونت و ابتذال و استحاله هويّت انسان و جامعه قرار نگيرد. جامعه ما بعد از پيروزي انقلاب اسلامي احساس هويّت کرد؛ يعني شخصيت خودش را باز يافت. ما به عنوان جزء نودونهم در امواج حرکات جهاني، غرق و گم بوديم. انقلاب ما را زنده کرد و به ما شخصيت داد. انقلاب به ما آموخت که يک ملت مي‌تواند در اساسي ترين مسائل جهاني، سخن و موضعي داشته باشد و آن را با صراحت و بدون توجّه به اين که قدرتمندان و قلدرهاي عالم چه مي‌خواهند، ابراز کند و پاي آن بايستد. ارزش يک ملت در جامعه بين الملل به اين چيزهاست، نه به دنباله روي کورکورانه؛ آن هم نه از چيزهاي خوب، بلکه از نقاط منفي. براي يک ملت، بله قربانگوي دولتهاي گردن کلفت تر و قوي‌تر و ثروتمندتر بودن، ارزش نيست؛ اين را انقلاب به ما داد؛ اين به برکت اسلام به ما رسيد. امروز هم با قدرتِ تمام، نظام جمهوري اسلامي و ملت ايران در صحنه جهاني به عنوان يک ملت شجاع که در زمينه مسائل گوناگون صاحب ايده اند، مطرحند. درعين حال ما بياييم با کمک هنر خود، دائماً از کنار اين معنا بساييم، يا آن را به انواع حرفها و لجنها آغشته کنيم. اين درست است؟ هنر نبايد در اين جهت قرار گيرد.
 هنر ديني را نبايد با هنر قشري و تحجّرگرا - و به تعبير دوستمان، پيروي از روشهاي فلان مجموعه جاهل و نادان  - اشتباه کرد. بي خود به خودتان تهمت نزنيد. هنر ديني عبارت است از هنري که بتواند مجسّم کننده و ارائه کننده آرمانهاي دين اسلام - که البته برترين آرمانهاي اديان الهي است - باشد. اين آرمانها همان چيزهايي است که سعادت انسان، حقوق معنوي انسان، اعتلاي انسان، تقوا و پرهيزگاري انسان و عدالت جامعه انساني را تأمين مي کند.
بيانات رهبر معظم انقلاب اسلامى
در ديدار اصحاب فرهنگ و هنر (01/۰۵/1380 )