در قیامت کسانی که مقلد دشمنان پیامبران بودند، از خداوند می‌خواهند تا این رهبران گمراه را دوبرابر عذاب کند. آنان می‌گویند: رَبَّنَا إِنّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَ كُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا السَّبيلاَ رَبَّنَا آتِهِمْ ضِعْفَيْنِ مِنَ الْعَذَابِ وَالْعَنْهُمْ لَعْنًا كَبِيرًا ؛ پروردگارا، ما رؤسا و بزرگ‌تران خويش را اطاعت كرديم و ما را از راه به در كردند. پروردگارا، آنان را دو چندان عذاب ده و لعنتشان كن لعنتى بزرگ. (احزاب، آیات 67 و 68)
اما خداوند در آیه 38 سوره اعراف در بیان پاسخ به این درخواست‌ها می‌فرماید: كُلَّمَا دَخَلَتْ أُمَّه لَّعَنَتْ أُخْتَهَا حَتَّى إِذَا ادَّارَكُواْ فِيهَا جَمِيعًا قَالَتْ أُخْرَاهُمْ لأُولاَهُمْ رَبَّنَا هَـؤُلاء أَضَلُّونَا فَآتِهِمْ عَذَابًا ضِعْفًا مِّنَ النَّارِ قَالَ لِكُلٍّ ضِعْفٌ وَلَـكِن لاَّ تَعْلَمُونَ؛ هر بار كه امّتى در آتش درآيد، همكيشان خود را لعنت كند، تا وقتى كه همگى در آن به هم پيوندند، آنگاه‏ پيروانشان درباره پيشوايانشان مى‏گويند: «پروردگارا، اينان ما را گمراه كردند، پس دو برابر عذاب آتش به آنان بده.» خدا مى‏فرمايد: «براى هر كدام عذاب‏ دو چندان است ولى شما نمى‏دانيد.»
علت دو چندان بودن عذاب نسبت به رهبران گمراه مشخص است؛ زیرا آنان دو گناه داشتند: 1. ضال و گمراه شدند ؛ 2. اضلال و گمراه کردند. خداوند می‌فرماید: «ضَلُّوا وَ أَضَلُّوا(مائده، آیه 77)
اما درباره علت مضاعف بودن عذاب مقلدان باید گفت که آنان نیز دو گناه داشتند: 1. ضال و گمراه شدند؛ 2. رهبران گمراه را تقویت کردند و به آنها ارزش و اعتبار بخشیدند.
اگر مقلدان گمراه دنبال رهبران گمراه نمی‌رفتند، آنان تقویت نمی‌شدند و در خانه پیامبران (ع) بسته نمی‌شد و پیامبران مظلوم واقع نمی‌شدند.
در زمان اهل بیت (ع)نیز کسانی که به در خانه دیگران از غیراهل بیت عصمت و طهارت(ع) رفتند با این عمل خویش دو گناه مرتکب شدند، یکی گمراه شدند و دیگر آنکه موجبات بسته شدن در خانه اهل بیت را فراهم آورده و در تقویت رهبران گمراه کمک کردند.
علی بن‌ابی‌حمزه بطائنی می‌گوید: دوستی داشتم که ازکاتبان بنی‌امیه بود. روزی به من گفت: از امام صادق(ع) اذن دخول برایش بگیرم. پس آن حضرت (ع) اذن داد. زمانی که وارد شد سلام کرد و نشست و سپس گفت: فدایت گردم! من در دیوان این قوم هستم و از دنیایشان مال بسیاری به دست آوردم ولی از مطالب و افکار و اندیشه‌هایشان چشم پوشی کردم و گرایشی ندارم.
حضرت (ع) فرمود: اگر بنی امیه کسانی را نداشتند که برایشان بنویسند و انفال را گرد آوردند و به نفع آنان بجنگند و در جماعت ایشان حاضر شوند، نمی‌توانستند حق ما را سلب کنند و اگر مردم آنان (بنی‌امیه) و هر آنچه در دستشان است را رها می‌کردند، چیزی را نمی‌جستند مگر به آن می‌رسیدند. (کافی، ج 5، ص 106، چاپ اسلامیه)
 امام (ع) به آن مرد شامي اموي فرمود، شما باعث شديد که در خانه ما بسته شد و اگر شما نمي‌رفتيد و دستگاه اموي را تقويت نمي‌کرديد، در خانه ما بسته نمي‌شد!
 بنابراين همين‌ها که دنباله‌رو مستکبران و ظالمان و غاصبان هستند، اينها هم دو گناه کردند: يکي اينکه خود آن معصيت را مرتکب شدند و آن عمل را انجام دادند، دوم اينکه مسير رهبري اهل بيت(ع) را بستند و عوض کردند.