شهید «مصطفی امیدی» 26 مهر ماه 1342 متولّد شد .همراه با تحصیل، همواره در کارهای منزل، پدر و مادرش را یاری می‌کرد و از آن جا که رنج‌های خانواده را به خوبی درک می‌کرد، بدون آن که کسی او را مجبور کند، در تعطیلات به قالیبافی می‌پرداخت. پس از اتمام دوره دبستان، وارد مدرسه راهنمایی شهید خدمتی (نظام وفا) شد. در این مقطع از تحصیلات بود که در جلسات مذهبی دانش‌آموزان حضوری فعال داشت. ورودش به دبیرستان با تظاهرات علیه رژیم منحوس پهلوی مقارن شد و همانند بسیاری از جوانان، در راه اندازی تظاهرات نقش بسزایی داشت. وقتی که امام فرمان داد جوانان در برداشت محصولات کشاورزی به کشاورزان کمک کنند مصطفی هم عازم دشت و صحراها شد و در هوای گرم و مشقّت آور، همراه دیگر دانش‌آموزان به کشاورزان کمک می‌کرد . علاقه زیادی به مطالعه کتب غیردرسی داشت و در کارهای فرهنگی فعّالیّت می‌کرد و به همین علّت در انجمن اسلامی دبیرستان یکی از فعّالین آن به شمار می‌رفت. وقتی دیپلم گرفت، یک سال از جنگ تحمیلی عراق علیه ایران گذشته بود. تا قبل از اینکه به جبهه اعزام شود، همراه دیگر رفقایش به دیدار خانواده‌های شهدا و جانبازان می‌رفت. عشق و علاقه وافرش به نظام جمهوری اسلامی و دفاع از آن باعث شد که برای اوّلین مرتبه به سیستان و بلوچستان اعزام و در جهاد سازندگی مشغول شود. پس از مدتی برای ثبت نام در تربیت معلّم و دریافت دفترچه خدمت سربازی به خانه برگشت و به فکر حضور در بین رزمندگان جبهه‌های نبرد بود .پس از گذراندن دوره آموزشی به جبهه اعزام شد و در عملیات بیت المقدّس مجروح شد که پس از بهبودی نسبی مجدّداً به جبهه اعزام و در عملیات والفجر مقدّماتی شرکت کرد .
نیمه دوّم ماه مبارک رمضان بود که مجددا با خیل بسیجیان به جبهه رفت. اودرحالی که می‌رفت تا با پاکسازی میادین مین، راه را برای گردان‌های عمل‌کننده رزمندگان باز کند، در تاریخ 1362/5/1 با ترکش خمپاره دشمن به آرزوی دیرینه‌اش که همان شهادت بود رسید.