رهگیری آتشنشانان با کفشهای موقعیتیاب
محققان کفش هوشمندی برای آتشنشانان طراحی کردهاند که میتواند به ماموریت ایمن و خارج شدن آنها از ساختمانهای پردود و مشتعل کمک کند.
محققان کفش هوشمندی برای آتشنشانان طراحی کردهاند که میتواند به ماموریت ایمن و خارج شدن آنها از ساختمانهای پردود و مشتعل کمک کند.
ساختمانهای آتش گرفته و دودآلود ناآشنا برای آتشنشانان، موجب میشود مسیر خود را گم کرده و به خوبی نتوانند به یاری قربانیان آتش بشتابند.
محققان در مؤسسه فناوری استکهلم هلند، این مشکل را با ساخت نوعی کفش برای آتشنشانان حل کردهاند که به آنها کمک میکند در جاهایی که جیپیاس عمل نمیکند مانند 25 متری عمق زمین، راه خود را بیابند.
این سیستم موقعیتیاب دیجیتالی که توسط «هاندل جان اولوف نیلسون» و «جونی رانتل کوکو» طراحی شده، شامل یک پردازشگر و حسگرهایی مانند شتابسنج و ژیروسکوپ است.
این سیستم در پاشنه چکمه آتشنشانان که میتواند ضربه و دماهای بسیار بالا را تحمل کند تعبیه میشود و وقتی که فناوری جیپیاس از کار میافتد، وارد عمل میشود.
دادههای جمعآوری شده از حسگرها از طریق یک مودول بیسیم که روی شانه آتشنشان قرار داده می شود به فرمانده عملیات منتقل میشود.
این شیوه به فرماندهان ماموریتهای اورژانسی کمک میکند موقعیت، حرکات و مسیر هر یک از آتشنشانهای خود را داشته باشندو از اینکه در مسیر دور شدن از خطر و رسیدن به جای امن هستند، مطمئن شوند.
محققان میگویند این کفش حسگر، به طور موفقیتآمیزی با آتشنشانهای واقعی در زمان واقعی و در عمق 25 متری از سطح زمین آزمایش شده است.
این دانشپژوهان میگویند وقتی آتشنشان میتواند به طور ایمنتر و موثرتر کار کند میتواند جان افراد بیشتری را نجات دهد.
گام بعدی برنامهریزی شده برای محققان تعبیه این حسگرها در کفه کفش است که به گفته آنها میتواند انعطافپذیری سیستم را افزایش داده و استفادههای بیشتری را از جمله تولید انرژی مورد نیاز خودش فراهم کند.
هدف نهایی خلق یک کفی حسگر است که آن قدر نازک باشد که بتوان از آن در کفشهای معمولی نیز استفاده کرد.
این گروه میگویند چنین کفشهای موقعیتیاب دیجیتالی میتوانند برای کاربران دیگری از جمله پلیس، پزشکان و نیروهای واکنش نظامی نیز کاربردی شود. از آنجایی که این اپلیکیشن در زیرزمین کارآمد است، میتوان از آن در استخراج معدن، کارگران و گروههای نجات بدون نیاز به زیرساختهای گرانقیمت استفاده کرد.
این طرح تحقیقاتی با همکاری سازمان تحقیقات دفاعی سوئد، خدمات امداد و نجات سوئد و مؤسسه علوم هند انجام شده است.