محمود ژولیده

در را که با شتاب لگد وا نمی‌کنند
دیوار را که صفحه گلها نمی‌کنند
گلبرگ یاس را که با آتش نمی‌کشند
سیلی نصیب صورت حوراء نمی‌کنند
آتش به درب خانه ی رهبر نمی‌زنند
توهین به بیت و سرور مولا نمی‌کنند
با کودکان خانه که مشکل نداشتند
رحمی چرا به گریه ی آنها نمی‌کنند
مردم به جای بیعت و همیاری امام
غربت نصیب رهبر تنها نمی‌کنند
در پیش چشم غیرت مردانه ی کسی
حمله به دست و بازوی زنها نمی‌کنند
زن را به قصد کشت به کوچه نمی‌زنند
جمعی، اگر زدند تماشا نمی‌کنند
کاری اگر به دست تماشاگران نبود
دیگر گره ز کار عدو وا نمی‌کنند
حتی اگر سفارش پیغمبری نبود
این‌گونه با ولای علی تا نمی‌کنند
دردآ    که     درد     دین به دل اهل خدعه نیست
حیله گران ز توطئه پروا نمی‌کنند