عبدالواحد بهره

مشربش صدق و صفا و معدلت
نه به شوق ماه و جاه و منزلت
نزد او یکسان همه خلق خدا
پادشاهان و غریب و بی‌نوا
پیش شرع وی نسب بی‌اعتبار
معتبر در شرع او پرهیزگار
نه ورا مقصد به جمع مال بود
نه به عزم شهرت و اجلال بود
افتخار خوبش را در فقر داشت
بعد رحلت کی ز خود مالی گذاشت
در بیان قول او اسرار هاست
پیروانش را از آن انوار هاست
گر تو هستی امت آن شاه دین
هر چه فرموده است در دل کن یقین
خلق او را حق به قرآن کریم
وصف فرموده است با خلق عظیم
داشت اندر عین قهر خویش حلم
در دلش روشن همه انوار علم