شهيد محمود دوستاني دزفولي در اول تير ماه سال 1343 در دزفول به دنيا آمد.او از كودكي به همراه برادر شهيدش، علي و خواهرزاده اش، شهيد حسين ناجي، به مسجد امام حسن عسكري (ع) ميرفت و در مجالس قرآني شركت ميكرد.در دوران انقلاب اسلامي، نوجواني 14 ساله بود كه در راهپيمايي هاي ضد رژيم شركت و در پخش اعلاميه هاي انقلابي و نوشتن شعار روي ديوارها فعاليت داشت.او پس از پيروزي انقلاب اسلامي توانست با اخلاق اسلامي و رفتارهاي جذاب خود، نوجوانان را به مسجد بكشاند و با روي آوردن به كارهاي فرهنگي آنها را با تعاليم اسلام آشنا سازد.با آغاز تهاجم رژيم بعث عراق به ميهن اسلامي ما در شهريور ماه سال 1359، به سوي جبهه‌ها شتافت و در جبهة شهدا (در منطقه كرخه) بود كه مجروح گرديد و يكي از انگشتان خود را از دست داد، اما پس از مداواي نسبي به سرعت به جبهه اعزام و در عمليات بزرگ فتح المبين شركت كرد.او عاشق و شيفتة حضرت سيدالشهدا (ع) بود و از هفته‌ها مانده به ماه محرم، به همراه دوستانش، مسجد را مهياي عزاداري ميساخت. در روزهاي تاسوعا و عاشوراي حسيني سر از پا نمي شناخت و با چشمان اشك آلود، سينه مي زد و عزاداري مي‌كرد.او در كنار شركت در دفاع مقدس به كسب علم و تحصيل نيز مشغول بود و با هوش و ذكاوت خود تحصيلاتش را تا ديپلم به انجام رسانيد.محمود اعتقاد داشت شركت در جنگ يك تكليف شرعي است و اگر كسي به اين تكليف الهي عمل نكند، فرداي قيامت بايد جوابگوي خون شهدا باشد.او در عمليات هاي مختلف از جمله فتح المبين، بيت المقدس، والفجر مقدماتي، بدر و سرانجام والفجر 8 و در بسياري از مناطق پدافندي شركت كرد و حماسه‌ها آفريد.او توانست با هوش سرشار و پشتكار خود و با اصرار مسئولين به فرماندهي گروهان غواص گردان بلال از لشكر 7 ولي عصر(عج) مفتخر گردد و در عمليات والفجر هشت، اين مسئوليت را به عهده داشت.
شهيد محمود دوستاني دزفولي پس از پيروزي افتخارآفرين والفجر 8 و فتح فاو در هنگام برگشت از منطقة عملياتي در تاريخ 05/12/1364، در حالي كه در كنار هم رزمانش در اتوبوس نشسته بود، بر اثر اصابت راكت هواپيماي دشمن متجاوز، به شهادت رسيد و به دوستان و برادر شهيدش پيوست. يادش گرامي و راهش پر رهرو باد.