در دوره وزارت جیمز بیکر در وزارت خزانه داری آمریکا، علی‌رغم افشای رسوایی شعبه آمریکایی بانک ایتالیایی لاوارو، سیاست همکاری ایالات متحده در قبال عراق نه تنها کاهش نیافت، بلکه گسترش نیز پیدا کرد. در پی این رسوایی، مشخص گردید که روابط غیرقانونی شعبه آمریکایی این بانک با عراق طی سالیان متمادی زیر نظر سازمان سیا صورت می‌گرفته است .2
دقیقاً از همان آغاز رسوایی بانک لاوارو، زمانی که جورج بوش و جیمز بیکر با وجود شواهدی مبنی بر مشارکت عراق در این جریان، مصرانه خواستار تصویب کمک تکنولوژی و مالی آمریکا به صدام بودند، مسئله مشارکت ایتالیا در این ماجرا، موضوع حساس و مهمی بود. ایتالیا از هم پیمانان ناتو بود و برای حفظ روابط حسنه با واشنگتن آمادگی هر نوع اقدامی را داشت .3
در پایان دهه 1360، آمریکا در مجموع 5 میلیارد دلار وام را برای عراق تضمین کرده بود که این اقدام، صدام را به یکی از بزرگ‌ترین دریافت کنندگان کمک‌های رسمی آمریکا تبدیل کرده بود. شعبه آتلانتای بانک ایتالیایی لاوارو حدود یک میلیارد و 890 میلیون دلار از این وامها را بطور سرّی پرداخت نموده بود .4
ایالات متحده ابتدا تحت پوشش وام‌های کشاورزی و بعد هم از طریق شعبه آتلانتای بانک ملی ایتالیا (لاوارو)، پول و تجهیزات مهم نظامی را مخفیانه به عراق ارسال می‌کردند .5
بنا بر گزارش کمیته روابط خارجی سنای آمریکا، از سال 1982 ( 1361 ) که عراقی‌ها بدون هیچ پیش شرطی حاضر به مذاکره با آمریکا شدند، دولت آمریکا برای تقویت عراق و جلوگیری از پیروزی ایران، اقدامات مختلفی را انجام داد از جمله 1 – تخصیص حدود یک میلیارد دلار به صورت اعتبار غیرنقدی برای خرید محصولات کشاورزی   2 – تصمیم بانک صادرات و واردات آمریکا برای ضمانت 85 درصد از 7/5 میلیارد دلار مبلغ مورد نیاز برای ساخت خط لوله نفتی بندر عقبه. 6
با توجه به حملات متقابل ایران ـ در جنگ نفتکش‌ها ـ به تأسیسات نفتی و نفتکش‌های عراق، توانایی صادرات نفت عراق به شدت کاهش یافته بود و آمریکا می‌دانست که این امر به توان جنگی عراق صدمه می‌زند. از سوی دیگر، با توجه به اینکه آمریکا همواره می‌کوشید تا از جریان آزاد نفت به غرب حفاظت کند، طرحی را مبنی بر احداث خط لوله‌ای از طریق صحرای غربی به بندر عقبه در اردن ـ که دور از دسترس جنگنده‌های ایران بود ـ مطرح کرد. بانک صادرات و واردات آمریکا که اغلب با نام اگزیم بانک از آن یاد می‌شود، با دادن وام به عراق برای احداث این خط لوله موافقت کرد و آمریکایی‌ها نیز با استفاده از اهرم‌های سیاسی شان، عدم کارشکنی اسرائیل را در این خط لوله تضمین کردند .7
شرکت آمریکایی«بکتل» که یکی از شرکت‌های ساختمانی ایالات متحده است، پروژه ساخت خط لوله نفتی عراق به بندر عقبه را با عراقی‌ها مورد مذاکره قرار داد. عراقی‌ها به این خط لوله به شدت احتیاج داشتند زیرا حافظ اسد رئیس جمهور سوریه، خط لوله نفتی را که از طریق سوریه منتقل می‌شد در سال 1361 بسته بود. در آن هنگام شرکت بکتل وجهه سیاسی قدرتمندی داشت زیرا دو تن از مقامات اجرایی سابق آن یعنی «جورج شولتز» و «گاسپار واینبرگر» در دولت ریگان، وزارت امور خارجه و وزارت دفاع را بر عهده داشتند. دولت ریگان از این پروژه حمایت می‌کرد زیرا انجام این پروژه عراق را قادر می‌ساخت برای خرید اسلحه، ارز خارجی بیشتری به دست آورد .8
موضوع فوق در عین حال نشان می‌دهد هر کمکی که آمریکا به دیکتاتورهای کشورهای مختلف جهان می‌کند، در پشت آن، منافع شخصی تعدادی از دولتمردان آمریکایی وجود دارد