عبادت همان اطاعت است. امام جواد(ع) می‌فرماید: «مَنْ أَصْغَی إِلَى نَاطِقٍ فَقَدْ عَبَدَهُ فَإِنْ كَانَ النَّاطِقُ عَنِ اللَّهِ فَقَدْ عَبَدَ اللَّهَ وَ إِنْ كَانَ النَّاطِقُ ینْطِقُ عَنْ لِسَانِ إِبْلِیسَ فَقَدْ عَبَدَ إِبْلِیسَ‌؛ هر کسی گوش دل به گوینده‌ای بسپارد او را عبادت و بندگی کرده و او را معبودش قرار داده است. پس اگر گوینده از خدا باشد بندگی و عبادت خدا کرده و اگر گوینده کسی باشد که از زبان ابلیس می‌گوید. پس بندگی ابلیس کرده است.( مستدرک الوسائل، الميرزاحسين النوری الطبرسی، ج17، ص308)
اما اگر كسی كتاب و مقاله كسی را می‌خواند و یا حرف كسی را گوش می‌دهد كه بخواهد به او اعتماد كند یا می‌خواهد ببیند او چه می‌گوید این برای آن عده جایز است که اهل تحقیق است؛ اما اگراهل تحقیق نیست و دلداده كتاب سخن، نوشته، گفته و رفتار كسی باشد این «اِصغاء» و دلدادگی است که معنایش اطاعت و بندگی اوست.