وی دروس ابتدایی و متوسطه را در قم گذراند و از اواسط دوره متوسطه با زمینه خانوادگی که داشت و تحولات فکری که در وی به وجود آمد، در جریان مبارزات اسلامی قرار گرفت. او با اینکه دارای استعداد بسیاری برای درس خواندن بود، بیشتر وقت خود را صرف شرکت در مبارزات، پخش اعلامیه و مطالعات اسلامی می‌کرد.
بعد از اتمام تحصیل به مشهد عزیمت نمود. در دانشگاه شروع به همکاری با گروه‌های مسلمان و مبارز دانشگاه کرد و هر چه بیشتر در متن مبارزه قرار می‌گرفت، مطالعات اسلامی خود را، علی‌الخصوص در زمینه جامعه‌شناسی اسلامی با علاقه‌ای بسیار دنبال می‌کرد.
وی در 17 شهریور در مشهد در یک درگیری مسلحانه به شدت مجروح شد و برای اینکه توسط ساواک بازداشت نشود، از این بیمارستان به آن بیمارستان منتقل می‌شد. بعد از بهبود نسبی، با اینکه یک دستش از کار افتاده بود و نیاز به معالجه و استراحت بیشتر داشت، از معالجه کامل خودداری و به مبارزه با رژیم شاه ادامه داد.
بعد از پیروزی انقلاب، ابتدا در کمیته‌های تهران به کار پرداخت و سپس به مشهد رفت و در آنجا در دانشگاه و بیرون از آن مشغول فعالیت بود. وی با عده‌ای از دوستانش انجمن اسلامی دانشگاه مشهد را بنیان گذاشت و در آن به فعالیت‌های اسلامی می‌پرداخت و بعد از تشکیل جهاد سازندگی شهید قدوسی وارد آن نهاد شد و مسئولیت گروه فرهنگی آن را به عهده گرفت.
در آنجا نیز علاوه بر فعالیت‌های مختلف فرهنگی، به تشکیل شوراهای روستایی و آگاهی دادن به روستاییان و رها کردن آنها از ظلم چندین ساله اربابان و مالکین پرداخت و در این کار موفقیت بسیاری کسب نمود و روستاییان بسیاری را به صف انقلاب وارد ساخت.
وی در ایام جنگ به جبهه سوسنگرد رفت و به سپاه هویزه که فرمانده آن شهید علم‌الهدی بود پیوست. با اینکه از لحاظ جسمی ضعیف و معلول بود، در عملیاتها شرکت می‌کرد و شب‌ها با نفوذ به صف دشمن به مینگذاری مواضع آنها می‌پرداخت.
در روز 28 صفر، بعد از یک پیروزی ارتش اسلام، وی و یارانش شروع به پیشروی می‌کنند و بعد از ساعتها پیشروی و پیاده‌روی در محاصره قوای ارتش بعث قرار می‌گیرند و در یک مقاومت دلیرانه، حماسه خون و ایمان را به نمایش می‌گذارند و تا آخرین نفر به شهادت می رسند.