آثار اجتماعی «فقر و بیعدالتی»
فقر و احتياج- سببش هرچه باشد، خواه بىعدالتى يا چيز ديگر- يكى از موجبات گناه است؛ اگر فقر ضميمه بشود با احساس مغبونيت و محروميت، ديگر بدتر؛ اگر ضميمه بشود با حسرت كشيدنهاى تجملات عدهاى، باز از آن هم بدتر، آنوقت هميشه خواهد گفت:
سخن درست بگويم نمىتوانم ديد
كه مِى خورند حريفان و من نظاره كنم
همين «نمىتوانم ديد» سبب سرقتها مىشود، سبب رشوهگيرىها مىشود، سبب اختلاسها و خيانتها به اموال عمومى مىشود، سبب گناهها مىشود، سبب غلّ و غشّ و تقلب در كارها مىشود؛ سبب مىشود كه افرادى براى اينكه خود را به دستهاى ديگر برسانند، رشوه بخورند، دزدى بكنند، زير حساب مردم بزنند و همينطور...
مجموعه آثار استاد شهيد مطهرى
(احترام حقوق و تحقير دنيا (بيست گفتار))، ج23، ص: 745