یک روز برتر از هزاران...(به جای گفت و شنود)
امروز با سالروز شهادت حضرت امام هادی(ع) همزمان است. امام بزرگواری که مجاهدتها و روشنگریهای ایشان، غبار ضخیمی از بدعت و تحریف و بداندیشی را که در دوران خلافت جور و ظالمانه بنیامیه و بنیعباس بر چهره اسلام ناب محمدی(ص) نشسته بود، زدودند و جان مبارک خود را با شهادت بر سر این جهاد تبیین عظیم نهادند. ستون گفت و شنود امروز را در سوگ حضرتش به بخشی از بیانات رهبر معظم انقلاب در همینباره اختصاص میدهیم:
بالاخره در نبرد بین امام هادی(علیهالسّلام) و خلفایی كه در زمان ایشان بودند، آن كس كه ظاهراً و باطناً پیروز شد، حضرت هادی (علیهالسّلام)
بود، این باید در همه بیانات و اظهارات ما مورد نظر باشد.
در زمان امامت آن بزرگوار شش خلیفه، یكی پس از دیگری، آمدند و به درك واصل شدند. آخرین نفر آنها، «معتز» بود كه حضرت را شهید كرد و خودش هم به فاصله كوتاهی مُرد. این خلفا غالباً با ذلت مردند، یكی بهدست پسرش كشته شد، دیگری به دست برادرزادهاش و به همین ترتیب بنیعباس تارومار شدند، به عكسِ شیعه. شیعه در دوران حضرت هادی و حضرت عسگری(علیهماالسّلام) و در آن شدت عمل روزبهروز وسعت پیدا كرد، قویتر شد.... یك روزِ مجاهدت این بزرگوارها -ائمه(علیهمالسلام)- به قدر سالها اثر میگذاشت، یك روز از زندگی مبارك اینها مثل جماعتی كه سالها كار كنند، در جامعه اثر میگذاشت. این بزرگواران دین را همینطور حفظ كردند، والّا دینی كه در رأسش متوكل و معتز و معتصم و مأمون باشد و علمایش اشخاصی باشند مثل یحییبناكثم كه با آنكه عالم دستگاه بودند، خودشان از فساق و فجار درجه یكِ علنی بودند، اصلاً نباید بماند، باید همان روزها بكل كلكِ آن كنده میشد، تمام میشد. این مجاهدت و تلاش ائمه(علیهمالسلام) نه فقط تشیع بلكه قرآن، اسلام و معارف دینی را حفظ كرد، این است خاصیت بندگان خالص و مخلص و اولیای خدا. «۳۰/۰۵/۱۳۸۳»