نیویورک‌تایمز: چین در صورت وقوع جنگ بر ارتش آمریکا پیروز می‌شود

سرویس خارجی-
«نیویورک‌تایمز» نوشت که گزارشی محرمانه از دولت آمریکا نشان می‌دهد در صورت وقوع جنگ بر سر تایوان، چین بر ارتش آمریکا غلبه خواهد کرد. 
در سال‌های اخیر، چین با سرعتی خیره‌کننده و همچون اژدهایی بیدار شده از خواب هزارساله، پیشرفت‌های نظامی خود را به سطحی رسانده که نه‌تنها تعادل قدرت جهانی را به لرزه درآورده، بلکه آمریکا و متحدان غربی‌اش را در وحشتی عمیق 
فرو برده است. بودجه دفاعی پکن که در سال ۲۰۲۴ به ۲۹۶ میلیارد دلار رسید و با افزایش ۷.۲درصدی در ۲۰۲۵ ادامه یافت، سوخت‌رسانی به این جهش کرده، و ارتش آزادی‌بخش خلق را به نیرویی مجهز به بیش از ۶۰۰ کلاهک هسته‌ای عملیاتی تبدیل نموده- عددی که تا ۲۰۳۰ به بیش از هزاران می‌رسد- در حالی که ناوگان دریایی‌اش، بزرگ‌ترین در جهان با بیش از ۳۷۰ ناو جنگی، تا پایان دهه جاری به ۴۳۵ فروند خواهد رسید و موشک‌های ‌هایپرسونیک، هوش مصنوعی جنگی و قابلیت‌های فضائی‌اش، همچون سایه‌ای تهدیدآمیز بر آسمان‌های اقیانوس آرام سایه افکنده است. این تحولات، که گزارش‌های پنتاگون آن را «چالش همگام‌سازی» برای واشنگتن توصیف کرده، نه‌تنها برتری سنتی آمریکا در اقیانوس‌های آبی را به چالش کشیده، بلکه با نمایش‌های عمومی موشک‌های قاره‌پیما و بمب‌افکن‌های پنهان‌کار، کاخ‌سفید را وادار به بازنگری فوری در استراتژی‌های دفاعی‌اش کرده است، در حالی که رهبران غربی با چشمانی پر از اضطراب، به تماشای این طوفان شرقی نشسته‌اند که مرزهای قدرت را برای همیشه دگرگون می‌سازد.
 برتری‌های نظامی چین
گزارش محرمانه «برتری مطلق» که توسط دولت آمریکا انجام شده است، جزئیات توانایی چین در از بین بردن قدرت نظامی آمریکا، از جمله کشتی‌های بزرگ و هواپیماهای جنگنده را شرح می‌دهد. روزنامه «نیویورک‌تایمز» درباره این گزارش خاطرنشان کرد که این سند نشان می‌دهد که اتکای آمریکا به سلاح‌های گران‌تر، این کشور را در برابر سلاح‌های ارزان‌تر و پیشرفته‌تر چین آسیب‌پذیر می‌کند. گفته می‌شود یک مقام آمریکایی که در دوران ریاست‌جمهوری «جو بایدن» این سند را دیده بود، از برتری چین نسبت به آمریکا در بخش‌های مختلف، رنگش پریده بود!
«اریک گومز»، پژوهشگر مؤسسه «تایوان سکیوریتی مانیتور»، که در یک رزمایش نظامی برای درگیری تایوان شرکت کرد، گفت که اگرچه نتیجه مشخص نیست، آمریکا متحمل خسارات سنگینی خواهد شد. او به روزنامه «تلگراف» گفت: «ایالات‌متحده در این فرآیند کشتی‌های زیادی را از دست می‌دهد.» به گفته گومز، بسیاری از جنگنده‌های اف-۳۵ و سایر هواپیماهای تاکتیکی در صحنه نبرد نیز به‌سرعت فرسوده می‌شوند. طبق سند استراتژی آمریکا که هفته گذشته منتشر شد، «دونالد ترامپ»، رئیس‌جمهور آمریکا، قصد دارد با تقویت قدرت نظامی کشور و متحدانش از درگیری با چین بر سر تایوان و دریای چین‌جنوبی جلوگیری کند.
بنابر این گزارش، آمریکا هیچ رابطه دیپلماتیک رسمی با تایوان ندارد اما مهم‌ترین حامی بین‌المللی آن است و طبق قانون موظف است وسایل دفاع از خود را در اختیار تایوان قرار دهد. در سند استراتژی آمریکا آمده است که «جلوگیری از درگیری بر سر تایوان، در حالت ایده‌آل با حفظ برتری نظامی، یک اولویت است.» این سند می‌افزاید: «ما ارتشی خواهیم ساخت که قادر به دفع تجاوز در هر جایی باشد اما ارتش آمریکا نمی‌تواند و نباید مجبور باشد این کار را به تنهائی انجام دهد.» رئیس‌جمهور آمریکا تا حد زیادی از بیان مستقیم چگونگی واکنش به افزایش تنش‌ها بر سر تایوان خودداری کرده است. با این حال، بایدن در طول دوره ریاست جمهوری خود از ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۵ بارها گفت که اگر چین به تایوان حمله کند، آمریکا از آن دفاع خواهد کرد.
مسئله تایوان
در پایان گفتنی است که اصل «چین واحد» سنگ بنای هویت ملی، غرور تاریخی و خط قرمز مطلق جمهوری خلق چین است؛ تایوان از دید پکن نه یک کشور جدا، بلکه استانی جدایی‌طلب از خاک سرزمین مادری به‌شمار می‌رود که در سال ۱۹۴۹ به دلیل جنگ داخلی از کنترل مرکزی خارج شد، و بازگرداندن آن- حتی به قیمت جنگ- به عنوان تکمیل «احیای بزرگ ملت چین» و پایان قرن تحقیر (۱۸۴۰-۱۹۴۹) تلقی می‌شود، برای حزب کمونیست، تایوان صرفاً یک مسئله سرزمینی نیست، بلکه نماد مشروعیت تاریخی و ملی‌گرایی است که هرگونه عقب‌نشینی از آن به معنای فروپاشی اعتبار داخلی چین خواهد بود. در این میان، آمریکا با سیاست «ابهام استراتژیک» ظاهری اما حمایت عملی فزاینده- از جمله فروش تسلیحات پیشرفته به ارزش میلیاردها دلار در سال‌های اخیر، سفرهای تحریک‌آمیز مقامات ارشد کنگره مانند «نانسی پلوسی» در ۲۰۲۲ و در ۲۰۲۵ اظهارات وزیر خارجه مبنی بر «تعهد آهنین به دفاع از تایوان»- عملاً در حال عبور مستمر از خطوط قرمز اعلام‌شده از طرف پکن است؛ این تناقض آشکار واشنگتن که از یک‌سو اصل چین واحد را در اسناد رسمی سه‌گانه مشترک (۱۹۷۲، ۱۹۷۹، ۱۹۸۲) به رسمیت شناخته و از سوی دیگر با اقدامات عملی‌اش جدایی‌طلبی تایوان را تقویت می‌کند، خشم عمیق و قابل درک پکن را برانگیخته و خطر درگیری نظامی را به بالاترین سطح از زمان بحران تنگه تایوان در ۱۹۹۶ رسانده است. این نکته نیز گفتنی است که اگر جنگی بر سر تایوان آغاز شود، احتمال درگیری جهانی بسیار بالاست؛ آمریکا به دلیل «قانون روابط تایوان» و تعهدات استراتژیک، تقریباً ناچار به دخالت مستقیم نظامی خواهد بود، در حالی که ژاپن (با پایگاه‌های آمریکایی در اوکیناوا فقط ۶۰۰ کیلومتر با تایوان فاصله دارد)، استرالیا و احتمالاً انگلیس و کانادا نیز از طریق آکواس و تعهدات ناتو- آسه‌آن درگیر می‌شوند؛ از سوی دیگر، کره‌شمالی ممکن است از فرصت برای حمله به جنوب استفاده کند و روسیه نیز می‌تواند در جبهه اروپا یا با حمایت لجستیکی از چین وارد شود؛ اختلال در تولید ۹۰درصد تراشه‌های پیشرفته جهان و بسته‌شدن تنگه تایوان که بیش از یک‌پنجم تجارت دریایی جهانی از آن می‌گذرد، اقتصاد جهانی را فلج خواهد کرد و جنگ را به سرعت از محلی به جهانی تبدیل می‌کند؛ به بیان ساده: جنگ تایوان، جنگ جهانی سوم با لباس محلی خواهد بود.