همرنگ شدن با دیگران(شبهه ها و پاسخ ها)
شبهه: برخی خانمها اظهار میدارند که ما در بسیاری از محیطها وقتی با چادر رفتوآمد میکنیم، چادر ما موجب ناراحتی دیگران میشود و وقتی اصرار میکنیم که چادر خود را حفظ کنیم، کمکم موجب دلزدگی دیگران و واکنش منفی آنها به اصل حجاب میشویم. در چنین مواردی اگر حجاب خود را حفظ کنیم و چادر را نگه داریم بهتر است یا اینکه با دیگران همراهی کنیم و چادر را برداریم و با مانتو و مقنعه یا روسری و مانند آن تردّد کنیم؟
پاسخ: انسان در این شرایط باید بهحسب اصل اوّلی، اهمّ و مهم کند و ببیند اهمیّت چادر در آنجا بیشتر است یا اهمیّت واکنش دیگران؛ معمولاً در اغلب موارد، بلکه تقریباً در صددرصد موارد اهمیّت چادر بیشتر است؛ هرچند قضاوت قطعی ممکن نیست؛ امّا به هر حال اگر قرار باشد انسان برای همرنگی با دیگران چادرش را از سر بردارد؛ بتدریج حسّ حیاء را در وجودش کمرنگ میکند.
بهطور مثال وقتی برای گردش به طبیعت و کوه و... میرویم دوستان و نزدیکان میگویند که اینجا کوه است و میتوان بدون چادر و با مانتو گشتوگذار کرد، در حالیکه مردان بسیاری نیز در آنجا حضور دارند. اگر در چنین مواردی، انسان چادر خود را کنار بگذارد حسّ حیای درونی او دچار خدشه میشود و زمینۀ کنارگذاشتن چادر در موقعیّتهای دیگر نیز فراهم میشود. باید توجّه کنیم که چنین تغییراتی در روحیّات انسان بهصورت تدریجی و گامبهگام اتّفاق میافتد. انسان نباید به خود القاء کند که با یک بار کنارگذاشتن چادر، تأثیری نمیپذیرد و بعد از آن همیشه بهشکل سابق رفتار خواهد کرد. کنارگذاشتن چادر، رشتهای است که سر دراز دارد و نتایج متعددی در پی خواهد آورد؛ بخصوص اینکه معمولاً خانمهایی که چادری هستند زیر چادرشان لباس مناسبی که بتوانند با آن تردّد کنند، ندارند و اگر بخواهند چادرشان را در کوه و دشت از سر بردارند، مجبور خواهند بود که با لباسی نامناسب حرکت کنند. بنابراین اصل اوّلی این است که انسان حجب و حیای خود را حفظ کند و با رفتار نیکو و اخلاق پسندیده و احترامگذاشتن و محبّتکردن، دل دیگران را به دست بیاورد. همرنگشدن با دیگران و بهدست آوردن دل آنها، روش صحیحی برای رسیدن به مطلوب نیست. ما باید سعی کنیم روی خط قرمزهای خودمان بهمحکمی بایستیم و به آن چیزی که حقّ میدانیم عمل کنیم و از مواضع حقّ، عقبنشینی نکنیم. در عین حال با انواع محبّت و ایثار و گذشت و اخلاق پسندیده دل دیگران را هم به دست بیاوریم. کوتاه آمدن از موضع حقّ، در درازمدّت آثار و تبعات سوئی دارد که ممکن است قابل جبران نباشد.
محمدحسن وکیلی