ژاپن بعد از تسلیم در جنگ جهانی برای سربازان آمریکایی خانه‌های فحشا بر پا می‌کرد
سرویس خارجی-
براساس سندی رسمی که به تازگی منتشر شده است، بعد از تسلیم ژاپن در سال ۱۹۴۵ که به حمله اتمی آمریکا به این کشور منجر شد، مقامات ژاپن شبکه‌ای از خانه‌های فساد و فحشا را برای نیروهای اشغالگر آمریکایی راه‌اندازی کردند!
آمریکا با استراتژی جنایت‌بار خود در اواخر جنگ دوم جهانی، ژاپن را به زانو درآورد، ابتدا با بمباران آتش‌زایی توکیو در ۱۸ و ۱۹ اسفند ۱۳۲۳ که بیش از ۱۰۰هزار غیرنظامی را در یک شب سوزاند، سپس با پرتاب دو بمب اتمی بر هیروشیما در ۱۵ مرداد ۱۳۲۴ و ناکازاکی در ۱۸ مرداد ۱۳۲۴ که طبق برآوردهای خودِ آمریکایی‌ها بیش از ۲۰۰هزار نفر (عمدتاً غیرنظامی) را کشت و شهرها را به ویرانه‌ای آلوده به رادیواکتیو تبدیل کرد. این اقدامات نه ضرورت نظامی، بلکه تروریسم دولتی بود. ژاپن پیش از بمباران اتمی آماده تسلیم مشروط بود و اتحاد شوروی نیز در ۱۷ مرداد ۱۳۲۴ به ژاپن اعلان جنگ داده بود، اما آمریکا می‌خواست با کشتار جمعی غیرنظامیان، هم جنگ را سریع تمام کند و هم پیامی خونین به جهان و به ویژه به شوروی (متحدش در جنگ‌جهانی) بفرستد. سرانجام امپراتور «هیروهیتو» در ۲۴ مرداد ۱۳۲۴ (۱۵ اوت ۱۹۴۵) تسلیم بی‌قیدوشرط را اعلام کرد و ژاپنِ مستقل و قدرتمند به‌طور کامل در برابر وحشی‌گری آمریکایی سر خم کرد.
ژاپنی که اشغال شد
از شهریور ۱۳۲۴ تا اردیبهشت ۱۳۳۱ (سپتامبر ۱۹۴۵ تا آوریل ۱۹۵۲) آمریکا تحت فرماندهی ژنرال «داگلاس مک‌آرتور»، ژاپن را به عنوان یک مستعمره واقعی اشغال کرد و حاکمیت ملی آن را کاملاً پایمال نمود. آمریکا در سال ۱۳۲۵ قانون اساسی جدید را (معروف به قانون اساسی مک‌آرتور) بر ژاپن تحمیل کرد که در ماده ۹ آن، این کشور را برای همیشه از داشتن ارتش تهاجمی محروم ساخت و عملاً به یک دولت خلع‌سلاح‌شده و وابسته تبدیل کرد. امپراتور از مقام الهی به نماد بی‌قدرت تنزل یافت، اصلاحات ارضی آمریکایی زمین‌داران بزرگ را سلب مالکیت کرد و سیستم آموزشی، رسانه و اقتصاد ژاپن تحت کنترل مستقیم اشغالگران بازسازی شد. دادگاه توکیو (۱۳۲۷–۱۳۲۹) هزاران مقام ژاپنی را به اتهام «جنایت جنگی» محاکمه و اعدام کرد، در حالی که جنایات آمریکایی‌ها کاملاً نادیده گرفته شد. حتی پس از پایان رسمی اشغال با معاهده سان‌فرانسیسکو در شهریور ۱۳۳۱، آمریکا ده‌ها پایگاه نظامی دائمی نگه داشت و پیمان امنیتی ۱۹۶۰ (۱۳۳۹ شمسی) را تحمیل کرد؛ نتیجه اینکه استقلال واقعی ژاپن برای بیش از هفتاد سال قربانی جاه‌طلبی امپریالیستی آمریکا شد و این کشور که روزی قدرت برتر آسیا بود، به یک دولت دست‌نشانده و بی‌دفاع در برابر سیاست‌های هژمونیک واشنگتن تبدیل شد.
باز هم یک پرونده سیاه!
خبرگزاری «کیودو» ژاپن به نقل از این سند که در آرشیو استان «نیگاتا» واقع در ساحل دریای ژاپن در جزیره «هونشو» پیدا شد، اعلام کرد که در ۱۸ اوت ۱۹۴۵ (27 مرداد 1324) یعنی سه روز بعد از اعلام تسلیم امپراتوری ژاپن توسط هیروهیتو در جنگ جهانی دوم، وزارت کشور ژاپن با صدور دستورالعملی ملی، ایجاد استراحتگاه‌هایی برای نظامیان آمریکایی را الزامی کرد و تنها در استان نیگاتا ۱۵۱ مرکز از این نوع راه‌اندازی شد. خبرگزاری کیودو گزارش داد با توجه به ویرانی و فقر گسترده در آن زمان، زنان ژاپنی با وعده لباس، غذا و محل اسکان خوب، فریب داده شدند و در عمل پلیس ژاپن این مراکز را مدیریت می‌کرد. در گذشته نیز ارتش امپراتوری ژاپن مکان‌های مشابهی در مناطق اشغالی کره، چین و بخش‌های دیگری از آسیا برای خدمت به نیروهای ارتش خود داشت و زنان بومی وادار می‌شدند به این مراکز ملحق شوند، موضوعی که هنوز به ویژه در روابط سئول و توکیو مشکل‌ساز است.
افکار عمومی مردم ژاپن
در سال‌های اخیر، به‌ویژه در ۱۴۰۴ شمسی (۲۰۲۵ میلادی)، آمریکا با سیاست‌های استعماری و نظامی‌گرانه خود، نفرت عمیق و گسترده‌ای را در میان ژاپنی‌ها، به‌خصوص در اوکیناوا، برانگیخته است. اعتراضات مداوم علیه پایگاه‌های نظامی آمریکایی که بیش از ۷۰درصد نیروهایش در ژاپن را در تنها ۰.۶درصد از خاک این کشور (اوکیناوا) متمرکز کرده، نشانی از افکار عمومی مردم ژاپن در قبال آمریکاست. تجمعات هزاران نفری و اعتصاب‌های گرسنگی در ژوئن ۱۴۰۴ (ژوئن ۲۰۲۵) در پارک یادبود نبرد اوکیناوا، که معترضان فریاد می‌زنند «بیرون بروند» و «پایگاه‌های آمریکایی را ببندید»، نشان‌دهنده خشم از جنایات جنسی مکرر سربازان آمریکایی (مانند تجاوزهای اخیر و خاطره تلخ تجاوز ۱۹۹۵ به یک دختر ۱۲ساله)، آلودگی‌های شیمیایی، سروصدای هواپیماها و تصادفات مرگبار مانند سقوط جت آمریکایی بر مدرسه ابتدائی در ۱۳۳۸ شمسی (۱۹۵۹ میلادی) است که ۱۷ کودک بی‌گناه را کشت. طبق نظرسنجی‌های محلی و آکادمیک در ۱۴۰۲ شمسی (۲۰۲۳ میلادی)، ۷۰درصد اوکیناوایی‌ها حضور ناعادلانه پایگاه‌ها را محکوم می‌کنند و حتی در سطح ملی، ۶۲درصد ژاپنی‌ها قدرت و نفوذ آمریکا را تهدیدی عمده برای کشورشان می‌دانند؛ این نفرت، میراث مستقیم اشغال و تحمیل پیمان‌های نابرابر است که ژاپن را به قربانی دائمی جاه‌طلبی‌های واشنگتن تبدیل کرده و صدای معترضان را با سرکوب و وعده‌های توخالی خاموش می‌کند، در حالی که آمریکا همچنان خاک اوکیناوا را به عنوان پایگاه خود در اشغال دارد.
کارزار‌های برخط (آنلاین) در پلتفرم‌های مختلف مانند «ایکس» و «نیکو نیکو» در سال ۱۴۰۳ شمسی (۲۰۲۴ میلادی) با هشتگ‌هایی مانند AntiUSBases# و OkinawaIndependence# میلیون‌ها بازدید داشت و نسل جوان ژاپنی را به جنبش‌های ضدآمریکایی سوق داه، نسلی که آمریکا را نه متحد، بلکه اشغالگر دائمی می‌داند که اقتصاد محلی را نابود کرده و فرهنگ بومی اوکیناوایی را تهدید می‌کند. حتی مقامات محلی مانند فرماندار اوکیناوا، «دنی تاماگی»، در سخنرانی‌های اخیر خود در مجلس ژاپن (زمستان ۱۴۰۴ شمسی) خواستار خروج فوری نیروهای آمریکایی شد و این حضور را «استعمار نو» نامید. این موج نفرت نه‌تنها در اوکیناوا، بلکه در شهرهای بزرگ مانند توکیو و اوزاکا نیز گسترش یافت. نمایش فیلم‌های مستند انتقادی مانند The Bases of Empire در جشنواره‌های سینمایی در سال جاری هزاران تماشاگر را به فکر واداشته و حتی اعتراضات خیابانی را تشدید کرده است.