نذر امام رضا(ع)(حدیث دشت عشق)

شهید رضا ارشدی، سال ۱۳۴۳ در شهر برازجان دیده به جهان گشود. در ۱۶‌ سالگی عازم جبهه شد و در ۲۵ آذر سال ۱۳۶۰ در عملیات محمد‌رسول‌الله(ص) در منطقه شیاه‌کوه اسیر شد و در زمان اسارت به شهادت رسید، ولی تاکنون پیکر پاکش بازنگشته است. مادر شهید می‌گوید: «رضا اولین فرزند پسر من است. او پس از سه فرزندی که قبل از به‌دنیا آمدنشان از دست داده‌ام، به دنیا آمد. برای سالم به‌دنیا آمدنش، نذر آقا امام رضا(ع) کردم. وقتی پسرم به دنیا آمد، نذرم را ادا کردم و نامش را رضا گذاشتم. پسری آرام بود. همانند هم‌سن‌وسال‌هایش شیطنت نداشت و با سن کمی که داشت، در تمام کارهای خانه به من کمک می‌کرد. آن‌قدر شیرین‌زبان و خوش‌اخلاق بود که نزد همه فامیل و دوستان، دوست‌داشتنی بود. در راهپیمایی‌های قبل از انقلاب شرکت می‌کرد. بعد از پیروزی انقلاب، زمانی نگذشت که جنگ شروع شد. رضا ۱۶ سال سن داشت و با همین سن و قامت کوچکش تصمیم گرفت به جبهه برود. به هر نحوی که بود، از طریق بسیج به جبهه جنوب اعزام شد. بعد از سه ماه به مرخصی آمد. به یاد دارم اول محرم بود که مرخصی‌اش تمام شد. به‌دلیل اینکه پدرش مخالف دوباره رفتنش به جبهه بود، با رضایت‌نامه برادرم (دایی شهید)، این‌بار به جبهه غرب رفت. بعد از رفتنش، دیگر خبری از او نشد. من و پدرش برای پیدا کردن تنها پسرمان مدت‌ها پیگیری کردیم. متوجه شدیم در یک منطقه‌ عملیاتی‌ به نام «شیاه‌کوه» به دست بعثی‌ها، رضا و هم‌رزمانش اسیر شده‌اند.از چند نفر از دوستان متوجه شدیم که صدای رضا هم جزو اسرا در رادیو پخش شد. وقتی جنگ تمام شد و تمام اسرا برگشتند، خبری از رضا نشد. آن زمان بنیاد شهید، نام رضا را به‌عنوان مفقودالاثر معرفی کرد.»