قاتل پوشاک ایرانی در معرض ورشکستگی

صنایع نساجی در ترکیه روی ریل نزولی قرار گرفته‌اند و شش هزار کسب‌وکار در این حوزه ورشکسته شده است.
به گزارش خبرگزاری فارس؛ نساجی ترکیه که روزی بلای جان صنعت نساجی ایران شده بود اکنون وارد رکود سنگین شده است. سهم ترکیه از بازار جهانی نساجی در سه سال اخیر به کمتر از سه درصد کاهش پیدا کرده، در حالی که رقبای اصلی از جمله ویتنام با رشد دو رقمی مواجه هستند. در این مدت صنعت نساجی ترکیه شش و 9 دهم درصد کوچک شده است.
صادرات ترکیه هم برای سومین سال متوالی نزولی است و از اوج ۲۲ میلیارد دلار در ۲۰۲۲ به ۱۷ میلیارد دلار در سال جاری کاهش پیدا کرده است. 310 هزار نیرو از این صنعت تعدیل و شش هزار کسب و کار تعطیل شده‌اند.
مشکلات اقتصادی ترکیه هم فوق‌العاده عمیق است. نرخ‌های بهره بالاست و لیر ترکیه بیش از حد قیمت‌گذاری شده است. تورم هم پس از سه سال بالا بودن حالا به ۳۳ درصد رسیده است. هرچند که حداقل دستمزد هم به‌طرز چشمگیری افزایش پیدا کرده ‌اما کارساز نبوده است.
به گفته «مصطفی گول‌تپه»؛ رئیس انجمن صادرکنندگان ترکیه، زمانی مشتریان اروپایی حاضر بودند برای کیفیت بهتر، ۱۵ تا ۲۰ درصد بیشتر هزینه کنند اما اکنون افزایش قیمت با رقبای آسیایی به ۵۰ درصد رسیده و این برتری دیگر پذیرفتنی نیست. 
در همین حال، صادرات چین به اتحادیه اروپا طی نیمه اول سال جاری ۲۰ درصد افزایش یافته که بخشی از آن ناشی از انحراف تجاری در پی تعرفه‌های آمریکا بر کالاهای چینی است. اخراج نیروی کار مهاجر به‌ویژه سوری‌ها از ترکیه هم ضربه دیگری است که به صنعت نساجی ترکیه وارد شده است.
  خداحافظی با دوران رونق تولید
در گذشته بین 300 تا 400 هزار پناهجوی سوری در کارگاه‌ها و کارخانه‌های ترکیه مشغول بودند اما پس از پایان جنگ داخلی سوریه و تغییر وضعیت سیاسی دمشق، حدود 20 درصد آنان بازگشته‌اند و کمبود نیروی کار ارزان را تشدید کرده‌اند.
کارشناسان معتقدند حتی با افزایش دستمزدها به حدود دو برابر هم یافتن نیروی کار جوان دشوار شده؛ چرا که نسل جدید مشاغل اداری را به کار در کارخانه ترجیح می‌دهد. به نوشته اکونومیست، صنعت نساجی ترکیه با چالشی ساختاری روبه‌روست. حتی در صورت مهار کامل تورم، بازگشت به مدل پیشین تولید انبوه و نیروی کار ارزان محتمل نیست.
تحلیلگران راه‌حل را در تغییر مدل کسب‌وکار می‌دانند: «تمرکز بر طراحی، برندسازی، تحویل سریع و تولید محصولات خاص به جای رقابت قیمتی با آسیا.» برخی برندهای بزرگ‌ بخشی از تولید خود را به مصر منتقل کرده‌اند و احتمالا دیگران نیز این مسیر را دنبال خواهند کرد.