اگر مدیران فوتبال مثل مدیران کشتی عمل کنند...(نکته ورزشی)
سرویس ورزشی-
ماجرای برکناری هاشمیان از پرسپولیس و اتفاقاتی که برای او در این باشگاه رخ داد فقط یک مثال زنده بود که تا حدی آنچه را در فوتبال ما می‌گذرد، عیان و آشکار می‌کند. قبلا گفته‌ایم و باز هم تاکید می‌کنیم که این فوتبال بیمار است و مدیران در باد صعود به جام جهانی خوابیده‌اند و آن را نشانه سلامت و صحت فوتبال و روبراه بودن و سلامت آن تلقی می‌کنند، در حالی که اصلا این‌طور نیست.
هرچند صعود ملی‌پوشان ایران به جام جهانی با ارزش است اما همه می‌دانیم که با توجه به افزایش تعداد تیم‌های حاضر در مرحله نهائی و سطح بازی حریفان در مرحله مقدماتی، دیگر صعود به جام جهانی به سختی گذشته نیست. مثلا تیم ملی فوتبال ایران در شرایطی به جام جهانی سال 1978 آرژانتین صعود کرد که کل تیم‌های حاضر در مرحله نهائی از سراسر جهان 16 تیم بود و از دو قاره آسیا و اقیانوسیه یک تیم صعود می‌کرد که آن هم تیم ایران بود یا در جام جهانی 1998 و...
بنابراین در حال حاضر صعود به جام جهانی ملاک و معیار دقیقی برای سنجش وضعیت فوتبال ایران نیست. این فوتبال چند دهه است که قهرمان جام ملت‌های آسیا نشده و به المپیک راه پیدا نکرده است. جوانان و نوجوانان ما که روزی یک پای ثابت سکوی قهرمانی آسیا بودند، سال‌هاست که توفیق مهم و چشمگیری در این راه کسب نکرده‌اند و باشگاه‌هایمان در سطح قاره آسیا روند نزولی در پیش گرفته‌اند و از داشتن یک ورزشگاه مناسب و آبرومند برای انجام بازی‌های داخلی و خارجی خود محروم هستند و حسرت تکرار آن موفقیت‌ها، بر دل دوستداران فوتبال باقی مانده است.
با این اوصاف، امروز حنای صعود به جام جهانی که مترادف باشد با «اوضاع روبراه فوتبال و روند رو به جلوی آن» اصلا رنگی ندارد و بهتر است فدراسیون‌نشینان- که این روزها ظاهرا بزرگ‌ترین دغدغه‌شان جور کردن حریفان بی‌کیفیت و کیسه گلی مثل تانزانیای قلابی و همچنین اعزام دوستان و رفقا و ذینفعان و ذینفوذان به عنوان «همراه» تیم ملی به سفرهای
برون مرزی و به جوش آمدن رگ ضدآمریکایی و انقلابی آنها!! و این در و آن در زدن و نامه‌نگاری با رئیس و مقامات فیفا برای دفاع از حق و حقوق فوتبال! و جور کردن سفر دوستان خیلی موثر! به آمریکا برای حضور در مراسم قرعه‌کشی است- دست از خود فریبی و دیگرفریبی بردارند، شرایط مملکت را ببینند، مشکلات و گرفتاری‌های معیشتی مردم را کمی درک کنند و شرارت دشمنان جنایتکار و در کمین نشستگان وحشی این ملک و ملت مظلوم را حس کنند و شعور و فهم و انتظارات و توقعات مردم و مخاطبان را نادیده نگیرند و به فکر انجام مسئولیت‌های اصلی و کارهای بر زمین مانده فراوان باشند.
بدون تردید اگر مدیران فوتبال هم مثل مدیران موفق کشتی و وزنه‌برداری و... عمل کنند، فوتبالیست‌های مستعد و هنرمند ما نیز می‌توانند حداقل در قاره کهن افتخارات بزرگ‌تری خلق کنند و به خیلی از حسرت‌های دوستداران فوتبال پایان بخشند.