گزارش تکان‌دهنده روزنامه «کیودو» از اوضاع مراکز نگهداری در ژاپن
سرویس خارجی-
روزنامه ژاپنی «کیودو» در گزارشی از ۱۲۰هزار ژاپنی که به زور در مراکز نگهداری بستری هستند، نوشت و از اوضاع بد این مراکز خبر داد.
سرزمین خورشید تابان اغلب با شگفتی‌های فناوری، شکوفه‌های ساکورا و نظم بی‌نقصش در ذهن جهانیان نقش بسته است، اما در پس این ویترین درخشان، لایه‌هایی تاریک و ناشناخته نهفته است که کمتر به چشم می‌آیند. در کوچه‌پس‌کوچه‌های توکیو، زیر نور نئون‌ها، پدیده‌هایی چون «هکیموری‌ها»، جوانانی که خود را از جامعه منزوی می‌کنند، و فشارهای خُردکننده فرهنگ کارِ بی‌وقفه سایه‌ای سنگین بر روان جامعه انداخته‌اند. افسانه‌های باستانی «یوکای‌ها» و ارواح سرگردان هنوز در روستاهای دورافتاده زمزمه می‌شوند، و داستان‌هایی از جنگل «آئوکیگاهارا»، معروف به «دریای درختان»، جایی که بسیاری از ژاپنی‌های به ته خط رسیده برای پایان زندگی به آن پناه می‌برند، لرزه بر اندام می‌اندازد. این تضاد خیره‌کننده و رازهای پنهان، ژاپن را به پارادوکسی فریبنده تبدیل کرده است، کشوری که در عین پیشرفت، با اسرار تاریکش همچنان رازآلود باقی می‌ماند. حتی در قلب شهرهای بزرگ، بازارهای زیرزمینی عجیب و غریب و آیین‌های مخفی «شینتو»، اسراری در دل خود دارند که با دنیای امروز غریبه‌اند. قصه‌های جنائی «یاکوزاها»، با خالکوبی‌های پنهان و وفاداری‌های بی‌خردانه به رهبرِ گانگسترها، همچنان در سایه‌ها جریان دارد. ژاپن، با این دوگانگی مسحورکننده، گویی در مرز میان واقعیت و افسانه قدم می‌زند. باری، باید توجه داشت که گاهی در پس پرده را هم باید نگریست و مسحورِ ویترین نبود! البته آن‌چه در پس پرده هست نیز لزوماً وحشتناک نخواهد بود، اما هستند چیزهای وحشتناکی که در پس پرده مستور مانده‌اند.
روزنامه ژاپنی «کیودو» می‌نویسد که در ژاپن یک سیستم پیچیده و پُر از ایراد وجود دارد که هرساله برای ده‌ها هزار نفر از مردم این کشور شرق آسیا، به خصوص سالمندان و افراد کم‌توان اجرا می‌شود؛ بردن اجباری به مراکز نگهداری. منتقدان می‌گویند این روش مملو از سوءاستفاده و فاقد نظارت مستقل است و سالیانه ده‌ها هزار نفر از ضعیف‌ترین و آسیب‌پذیرترین افراد جامعه را درگیر می‌کند. به عنوان مثال در یک مورد مردی سالمند تنها به‌خاطر شکایت پسرش، به‌زور به یک بیمارستان روانی منتقل و در آنجا بستری شده است. عوارض جانبی داروهای روان‌گردانی که به او داده شده بود، باعث دوبینی، بی‌اختیاری ادرار و سرگیجه در او شده بود. طبق اعلام وزارت بهداشت، کار و رفاه تا پایان ژوئن ۲۰۲۴، حدود ۱۲۰هزار نفر در کشور تحت مراقبت‌های پزشکی در بیمارستان بستری شده‌اند. تقریباً ۱۴۰۰ بیمار تحت «بستری اجباری» قرار گرفته‌اند، جایی که افرادی که در معرض خطر خودآزاری یا آسیب به دیگران تشخیص داده می‌شوند، براساس تشخیص همزمان دو یا چند پزشک تعیین‌شده، به اجبار توسط مقامات اداری پذیرفته می‌شوند. در موارد بستری اجباری اورژانسی، اگر یک پزشک، فرد را خطرناک تشخیص دهد و نیاز به تصمیم‌گیری فوری داشته باشد، می‌تواند با مجوز فرماندار تا ۷۲ساعت او را بستری کند. در مدت زمان تعیین‌شده، فرماندار و یک روانپزشک باید تصمیم بگیرند که آیا بستری‌شدن مناسب این فرد است یا خیر. آن‌طور که «شفقنا» به نقل از این روزنامه نوشته است، در این سیستم دو نوع بستری اجباری وجود دارد: این اقدام یا با دستور اداری فرماندار و در صورتی که فرد برای خود یا دیگران خطرناک باشد و یا با وکالت، مثلاً از طریق یکی از اعضای خانواده تحویل داده شود، به این مراکز منتقل خواهد شد.