امـروز کنار کودکی‌ام باشیـد

«امروز با من کودکی کنید، فردا دیر است. می‌دانم از کار روزانه خسته‌اید، می‌دانم مشغله دارید و به فکر فردا و فرداهای من هستید، اما من امروز نیاز دارم که کنار کودکیم باشید. پدر و مادر عزیز! لطفا امروز کنارم باشید!»
ایرنا در مطلبی در خصوص لزوم توجه والدین به کودکان نوشت: «پدر و مادر مهربانم می‌بینم و می‌فهمم که هر روز تا دیروقت کار می‌کنید و حتی با وجود خستگی، زودتر از همه از خواب بیدار می‌شوید، می‌دانم که کار می‌کنید تا زندگی خوب را برای ما کودکان فراهم کنید، می‌فهمم که وقتی به خانه برمی‌گردید، خسته هستید و می‌خواهید فقط چند لحظه چشم‌های خود رو ببندید و استراحت کنید، اما من، کودک دلبندتان هم هستم، من را ببینید...
پدر و مادر مهربانم من می‌دانم که زندگی بدون تلاش شما شکل نمی‌گیرد، می‌دانم که اگر امروز سقفی بالای سرمان است و غذایی در سفره داریم، همه از زحمات شماست. اما من هنوز یک کودک هستم؛ کودکی که دنیا را با چشم‌های ساده و بی‌غل‌وغش خودش می‌بیند. من پول و شغل شما را نمی‌شناسم، من تنها دست‌های شما را می‌شناسم که وقتی مرا در آغوش می‌گیرد، امن‌ترین جای جهان است.
من یک کودک هستم به من هم حق بدهید که دلم برای شما تنگ شود. دلم می‌خواهد وقتی شما را صدا می‌کنم، نگاهم کنید، نه فقط با چشم، بلکه با تمام وجودتان به من توجه کنید.
بعضی وقت‌ها که با تلفن حرف می‌زنید یا پای لپ‌تاپ و گوشی موبایل نشسته‌اید، می‌خواهم دست شما را بگیرم و بگویم: ببینید! چه نقاشی‌ای کشیدم! بیایید با هم نقاشی بکشیم، بیایید با هم بازی کنیم، ولی افسوس، انگار همیشه یک کار مهم‌تر دارید.
من بلدم صبر کنم، اما گاهی دلم می‌گیرد. دلم یک روز تعطیل با شما می‌خواهد. یک روز که همه‌اش برای من باشد. دلم می‌خواهد دستم را بگیرید و با هم به پارک برویم، بدون اینکه حواستان به ساعت و گوشی باشد. دلم می‌خواهد وقتی می‌دوم، دنبالم بیایید. گاهی پا به پای من بدوید و با هم بخندیم، من زمین بخورم، بغلم کنید و کنارم باشید.
می‌دانم زندگی سخت است. می‌دانم خرج‌ و مخارج زیاد است. ولی من، هنوز کوچک هستم.
هنوز بلد نیستم فرق بین کار واجب و وقت نداشتن برای بازی را درست بفهمم. فقط می‌دانم وقتی کنارم نیستید، یک چیزی کم دارم، دلم می‌گیرد و بهانه‌جو می‌شوم.
کودکان آغوشِ باز والدین را می‌خواهند
پدر و مادر عزیز، من به اسباب‌بازی احتیاج دارم، اما بیشتر از آن، به شما، به خنده‌های شما، بودن شما در کنارم و به آغوش کشیدن شما احتیاج دارم. گاهی در خانه هستید، اما آن‌قدر سرگرم کار، فضای مجازی و تلویزیون ‌دیدن می‌شوید که من را نمی‌بینید. لطفا من را ببینید، فقط جسمتان در خانه نباشد. دل و جان و روح خود را با گشاده‌رویی به خانه بیاورید و مرا به آغوش بگیرید.
پدر و مادر مهربان! می‌دانم که دارید برای من تلاش می‌کنید، اما گاهی در این همه شلوغی، من را هم ببینید. شاید بچگی‌هایم برای شما تکراری باشد، ولی برای من، همین روزها شکلِ همیشگیِ دنیا را می‌سازد.
اگر امروز با من بازی کنید، اگر امروز نگاهم کنید و با من بخندید، من کوله‌باری از خاطرات قشنگ به فرداها می‌برم و قول می‌دهم یک روز، فردی قوی و افتخارآفرین باشم، اما برای رسیدن به این آرزو نیاز است در آغوش شما و با توجه شما بزرگ شوم.
پدر و مادر مهربان من! آینده را با همین روزهای کودکی می‌سازم. من با نگاه شما، با آغوش شما، با خنده‌های شما ریشه می‌گیرم. پس بیایید در میان تمام کارها، من را هم ببینید. بیایید با هم خاطره بسازیم، نه فقط برای امروز، بلکه برای همه‌ی فرداهای من و شما.»
«تنهائی» حق کودکان نیست
 هفته کودک با شعار «کودکان، حال خوش زندگی» برای یادآوری ارزشمندترین سرمایه‌های زندگی‌ است. کودکانی که با لبخندشان دنیا را زیباتر می‌کنند و با نگاه معصومشان، امید را در دل‌ها می‌کارند. این روزها فرصتی است برای تأمل در مورد دنیای کودکان، نیازها، حقوق آنان و آینده‌ای که باید برایشان بسازیم.
اهمیت هفته کودک فقط در جشن گرفتن و هدیه دادن خلاصه نمی‌شود، بلکه این روزها یادآوری می‌کند که کودکان حق دارند در محیطی امن، شاد و پر از محبت رشد کنند. آنها باید بتوانند بی‌دغدغه بخندند، بی‌هراس بازی کنند و آزادانه رویاهایشان را دنبال کنند.
هفته کودک نمادی از امید، زندگی و آینده تلنگری برای هر نهاد و خانواده‌ای است تا عملکرد خود در عمل به تعهدات نسبت به کودکان را بررسی و برای رفع ضعف‌ها تلاش کند. چرا که کودک، آغازگر همه فرداهاست و جامعه‌ای که در آن صدای کودکان شنیده و حقوقشان محترم شمرده شود بدون شک آینده‌ روشن‌تر خواهد داشت.