کد خبر: ۳۱۸۴۸۳
تاریخ انتشار : ۲۶ شهريور ۱۴۰۴ - ۲۰:۴۱
حاجی‌دلیگانی:

پیوستن ایران به CFT بازی در پازل نظم غربی است

نماینده شاهین‌شهر در مجلس شورای اسلامی ضمن انتقاد از بررسی مجدد CFT در مجمع تشخیص مصلحت، اظهار داشت: پیوستن ایران به لوایح پالرمو و CFT بازی در پازل نظم غربی است و تصویب این لایحه به ضرر استقلال کشورها و ملت‌های آزاداندیش در ایران و جهان است. 
حسینعلی حاجی‌دلیگانی، نایب‌رئیس کمیسیون اصل ٩٠ مجلس شورای اسلامی و ‌نماینده مردم شاهین‌شهر طی گفت‌وگو با فارس‌ ضمن بیان اینکه‌ در ماه‌های اخیر، بررسی عضویت در لوایح پالرمو و CFT مجدداً در دستور کار مجمع تشخیص مصلحت نظام قرار گرفت‌، گفت‌: پس از تصویب لایحه پالرمو، از هفتم خرداد ۱۴۰۴، پیوستن به CFT مورد بررسی مجمع قرار گرفته است؛ اما یکی از مسائل مطرح‌شده، اتمام زمان قانونی مجمع برای بررسی این لایحه بود. 
وی افزود: رئیس‌جمهور به دلیل پایان مهلت بررسی مجمع، در دی‌ماه ۱۴۰۳ در نامه‌ای به مقام معظم رهبری، درخواست تمدید مهلت بررسی CFT در مجمع را مطرح کرد و رهبری نیز با آن موافقت کردند. 
نایب‌رئیس کمیسیون اصل ٩٠ مجلس‌، در رابطه ‌با اتمام مهلت قانونی بررسی CFT در مجمع بیان کرد: طبق آیین‌نامه مجمع تشخیص، مهلت بررسی و اظهارنظر مجمع درباره مصوبات مجلس که نظر شورای نگهبان را تأمین نکرده است، حداکثر سه ماه است و برای سه ماه دیگر نیز می‌توان آن را تمدید کرد؛ بنابراین با توجه ‌به تاریخ‌ نامه رئیس‌جمهور به مقام معظم رهبری و اجازه اخذ شده با موضوع تمدید مهلت بررسی‌، این مهلت در تیرماه ۱۴۰۴ به پایان رسید. 
حاجی‌دلیگانی افزود: سابقاً نیز آقای روحانی درخواست تمدید مهلت بررسی را از مقام معظم رهبری داشت که با موافقت ایشان، مجمع مجدداً رسیدگی کرده بود. 
وی تأکید کرد: رفتار سیاسی و خلاف آیین‌نامه مجمع، خلاف مصلحت است و باب غلطی را در کشور باز می‌کند که موقعیت نهادهای قانونی کشور، به‌ویژه مجمع تشخیص مصلحت نظام را تضعیف می‌کند. 
نماینده شاهین‌شهر همچنین افزود: با توجه‌ به نوع تعریف اقدامات تروریستی در CFT، تصویب این لایحه به ضرر استقلال کشورها و ملت‌های آزاداندیش در جهان و ایران است. 
حاجی‌دلیگانی در پایان متذکر شد: اکنون که نظم جهانی در حال تغییر است و نظم غربی در حال نابودی است، باید تمام اقدامات کشور با جاگذاری ایران در نظم جدید متناسب باشد. پیوستن ایران به CFT، بازی در پازل نظم غربی و تقویت‌کننده آن است و باعث نگاه منفی شرکای راهبردی ایران نسبت به ما و تضعیف جایگاه ما در نظم جدید می‌شود.