غزلی تقدیم به شهدای غواص
ونوس جامی‌پور
از تب و تاب صبح بی‌تابند
ماه کامل، مراد مهتابند
مثل سلمان، عزيز خطه‌ی پارس
عين عمار، مثل اصحابند
گاه وقف حرم، مدافع نور
گاه خلوت‌نشین محرابند
جامي از جوهر و جواهر ناب
ثروتی ماندگار و نایابند
نه غم از چشم‌هایشان پیداست
نه توان گفت: مست و شادابند
ماهیانی به نور آغشته
فارغ از اضطراب قلابند
آه دریا مگر نمی‌بيني!
ماهیان دست بسته در آبند
قدرت عشق برتر از عقل است
شهــدا آيه‌هاي اعجابند
گاه مثل فداييان، فاتح
نبض ممتد نام نوابند
پاسداري وجود مي‌خواهد
شهدا، باشکوه و جذابند
چشم بد دور؛ این جوانمردان
وارثان نجیب آدابند
خواب ديدم ستاره مي‌بارد
آه! دلدادگان نمی‌خوابند