فوتبال ایران و مسئولیت دوگانه(نکته ورزشی)
سرویس ورزشی-
تیم ملی فوتبال کشورمان در سال منتهی به جام جهانی به دنبال دیدارهای تدارکاتی است تا عیار خود را بسنجد. این در حالی است که فدراسیون فوتبال در فراهم کردن مسابقاتی که بتواند حکم محک جدی برای ملی‌پوشان ما داشته باشد- حداقل تا این لحظه و روی کاغذ- موفق عمل نکرده است. بخشی از این ناتوانی ریشه در موضوعات بیرون از فوتبال دارد اما این نباید بهانه و توجیهی برای فدراسیون‌نشینان باشد تا عدم کارآمدی خود در تمام این سال‌ها در زمینه برگزاری بازی‌های تدارکاتی را به گردن مسائل سیاسی و بیرونی بیندازند.
با این حال تیم ملی ایران اواخر هفته گذشته برای حضور در تورنمنت کافا- که بازی‌های فدراسیون‌های آسیای مرکزی است- راهی تاجیکستان شد تا در مرحله گروهی ابتدا با تیم‌های افغانستان و هند و سپس با تاجیکستان میزبان دیدار کند. از حالا می‌توان صعود قاطعانه تیم ملی به نیمه‌نهائی و حتی فینال را پیش‌بینی کرد و احتمالاً در فینال همان همیشگی را خواهیم دید؛ دیدار ایران و ازبکستان. در دوره قبلی این مسابقات تیم ما موفق شد با غلبه بر همین ازبکستان به قهرمانی کافا برسد. درباره حضور تیم ملی در این رقابت‌های نه‌چندان سطح بالا نقدهایی وجود دارد. برخی معتقدند که تیم کشورمان حداقل می‌توانست با ترکیبی از نفرات جوان و بزرگسال خود به این بازی‌ها برود تا هم جوان‌ها محلی برای کسب تجربه داشته باشند و هم شأن فوتبال ملی ایران حفظ شود اما این نگاه و نقد از سوی کادر فنی تیم ملی رد می‌شود؛ آن هم با این استدلال که وقتی در زمینه برگزاری بازی‌های بزرگ ناکام مانده‌ایم، باید از همین «خیرالموجودین» استفاده کنیم و حداقل در کافا این فرصت را داشته باشیم که برخی از بازیکنان جوان‌تر را به میدان فرستاده و آبدیده کنیم. البته روشن است که دیدار با افغانستان، هند و حتی تاجیکستان دستاورد مهمی برای فوتبال ملی ما به ارمغان نخواهد آورد اما اگر از زاویه دید کادر فنی به این مقوله نگاه کنیم و کمی اغماض داشته باشیم، می‌توانیم به انجام دو بازی نسبتاً خوب در نیمه‌نهائی و فینال دلخوش باشیم. البته رئیس فدراسیون فوتبال نیز اخیراً از فراهم شدن مقدمات چند دیدار خوب برای «فیفادی»های بعدی صحبت کرده است. مهدی تاج همچنین در آستانه جام جهانی از دولت درخواست کمک داشته است. او درخصوص انتظارات جامعه فوتبال از دولت با توجه به در پیش بودن رقابت‌های جام جهانی 2026 گفت: «همان‌طور که می‌دانید، در دوره حضور دنیامالی ما صعود مقتدرانه‌ای به جام جهانی داشتیم. یک عدد کمی از دولت می‌گیریم که کفاف امورات را نمی‌دهد و کمتر از یک هشتم بودجه ما است. با توجه به اینکه سال پر اعزامی در پیش داریم، انتظار داریم که دولت بتواند در این مدت کمک‌هایی را برای ما در نظر بگیرد.» رئیس فدراسیون فوتبال افزود: «بیش از 20 اعزام بین‌المللی و منطقه‌ای در سال جام جهانی در پیش خواهیم داشت. همچنین چند فیفادی داریم و باید بازی‌های تدارکاتی اثربخشی را برای تیم ملی صورت دهیم و این سختی کار ما است اما خوشبختانه دنیامالی در جریان ریز همه مسائل است و در نظر دارد تا کمک‌های مناسبی برای تیم ملی صورت بگیرد و مشکلات برطرف شود. تفاوتی که ما با تیم‌های باشگاهی داریم این است که اعزام‌ها و هزینه‌هایی که داریم به صورت دلاری انجام می‌شود و این مسئله‌ای است که باعث می‌شود هزینه‌های ما نسبت به تیم‌های لیگ برتری هم بیشتر شود.» رئیس فدراسیون فوتبال در حالی از دولتی‌ها کمک خواسته است که این مدل درخواست‌ها تازگی ندارد و معمولاً نیز مورد پذیرش قرار می‌گیرد. مثل حواله‌هایی که قبل از جام جهانی قطر به بازیکنان تیم ملی تعلق گرفت و در جامعه انتقاداتی را هم به دنبال داشت ولی سؤال مهم جامعه این است که اگر دولت به یاری تیم ملی بشتابد و جیب فدراسیون فوتبال را پر کند، این بودجه باید صرف آماده‌سازی کامل تیم ملی شود و بهانه‌ای باقی نماند. جام جهانی برای فوتبال ایران اهمیت ویژه‌ای دارد و باید تیم ملی به نمایندگی از یک ملت بهترین نمایش را داشته باشد. بنابراین، در کنار وظایف کادر فنی که باید میدان را به بهترین‌های لیگ بدهد، فدراسیون نیز موظف است امکاناتی در شأن تیم ایران فراهم کند. واقعیت این است که تیم ملی ایران برای حضور موفق در جام جهانی تنها به استعداد بازیکنان و انگیزه کادر فنی متکی نیست بلکه نیازمند برنامه‌ریزی دقیق، مدیریت حرفه‌ای و برگزاری بازی‌های تدارکاتی با حریفان قدرتمند است. تجربه نشان داده است که تیم‌هایی که پیش از جام جهانی با رقبای سطح بالا بازی کرده‌اند، در میدان اصلی عملکرد بهتری داشته‌اند. بنابراین اگر فدراسیون فوتبال بخواهد از چرخه بهانه‌ها فاصله بگیرد و به معنای واقعی کلمه تیم ملی را آماده کند، باید از همین امروز برای تدارک بازی‌های معتبر اقدام کند؛
در غیر این صورت حتی صعود به جام جهانی نیز نمی‌تواند تضمینی برای موفقیت باشد و فوتبال ایران باز هم در همان چرخه تکراری «حضور بدون دستاورد» گرفتار خواهد شد.