مسئولان مراقب کاهش تولید گندم در کشور باشند

کاهش تولید گندم در کشور، زنگ خطر را برای امنیت غذایی به صدا درآورد؛ بنابراین، نیل به خودکفایی پایدار در تولید محصولات کشاورزی اساسی ضرورت دارد.
 به گزارش خبرگزاری تسنیم، تولید گندم در کشور در سال جاری به شکل کم‌سابقه کاهش یافته است به طوری که تا به امروز بر اساس اعلام وزارت جهاد کشاورزی هفت میلیون و 500 هزار تن گندم خرید تضمینی شده است که این رقم در مدت مشابه سال قبل 9 میلیون و 849 هزار تن بوده و در سال 92 معال هشت میلیون و 440 هزار تن بوده است.
عوامل متعددی در این کاهش عنوان می‌شود که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به کاهش بارش‌ها و مشکلات حاکمیتی دولت در ایجاد انگیزه تولید و تحویل گندم در کشاورزان اشاره کرد اما خشکسالی در دولت قبل هم وجود داشت و با این‌حال کشور در تولید گندم خودکفا شد. البته عدم تعیین قیمت مناسب با هزینه‌های تولید در عدم ترغیب کشاورزان به کشت این محصول و کاهش سطح زیر کشت و تولید این محصول اثرگذار بوده است. رعایت نشدن الگوی کشت به دلیل گرانی جهشی برخی اقلام کشاورزی همچون سیب‌زمینی، برنج و حبوبات، از دلائل دیگر کاهش تولید گندم است. پرداخت دیرهنگام مطالبات گندمکاران در سال گذشته نیز در کاهش تولید تاثیر دارد. همه این موارد با اعمال روش‌های درست، قابل مدیریت بود.
  میزان تولید گندم
سید سعیدراد؛ مدیرعامل شرکت بازرگانی دولتی، در تشریح وضعیت خرید تضمینی گندم اعلام کرد که میزان خرید تضمینی گندم از کشاورزان به هفت میلیون و 500 هزار تُن رسیده و ارزش گندم‌های خریداری شده از 154 هزار میلیارد تومان عبور کرده است.
وی افزود که استان خوزستان با خرید تضمینی یک میلیون و 434 هزار تُن گندم پیشتاز این حوزه است و پس از آن استان‌های کردستان، گلستان، فارس و کرمانشاه به ترتیب با خریدهای 749 هزار، 602 هزار، 587 هزار و 585 هزار تُن در جایگاه‌های بعدی قرار دارند.
مدیرعامل شرکت بازرگانی دولتی اشاره کرد که از ارزش کل گندم‌های خریداری شده تاکنون فقط 65 هزار میلیارد تومان به حساب کشاورزان واریز شده و مابقی مطالبات پس از تأمین و اختصاص بودجه مورد نیاز پرداخت خواهد شد.
  جنگ، یادآور بحران غلات 
گفتنی است، این تأخیر در پرداخت مطالبات، به کاهش انگیزه کشاورزان برای تحویل محصول به دولت و حتی کاهش رغبت آن‌ها برای کشت مجدد گندم منجر شده است. کاهش تولید گندم، کشور را ناگزیر به واردات این کالای استراتژیک می‌کند و این امر خطرات متعددی برای امنیت غذایی به همراه دارد. 
وابستگی به بیگانگان در تأمین گندم، کشور را در معرض نوسانات بازار جهانی و ضربه به امنیت غذایی  قرار می‌دهد. تجربه جنگ اوکراین و روسیه و بحران کرونا، نمونه‌هایی روشن از این واقعیت است؛ در پی درگیری‌های نظامی و همه‌گیری کرونا و اختلال در صادرات غلات، قیمت گندم و سایر غلات در جهان به‌شدت افزایش یافت و بسیاری از کشورهای آفریقایی به دلیل وابستگی بالا به واردات در معرض گرسنگی قرار گرفتند.
 این تجربه نشان می‌دهد که در صورت بروز بحران‌های جهانی، واردات گندم حتی ممکن است غیرممکن شود یا با هزینه‌های بسیار سنگین اقتصادی و سیاسی و... انجام گیرد. بنابراین، دستیابی به خودکفایی در محصولی حیاتی مانند گندم، نه‌تنها یک هدف اقتصادی بلکه ضرورتی حیاتی برای حفظ امنیت غذایی و استقلال کشور به شمار می‌رود.