اوصاف انتخاب برادر(حکایت خوبان)

امام حسن(ع) در اوصاف برادر (دوست) نیکوکارش فرمود: از همه مردم در چشم من بزرگ‌تر بود، و سرّ بزرگواری او در نظر من کوچکی دنیا در چشم او بود، جهل و نادانی بر او تسلط نداشت، اقدام نمی‌کرد مگر بعد از اطمینان به سودمند بودن آن. نه شکایتی داشت و نه خشم و دلتنگی. بیشتر عمرش خاموش (ساکت) بود، و چون لب به سخن می‌گشود، بر همه گوینده‌ها چیره می‌شد، ضعیف و ناتوان می‌نمود، اما هنگام نبرد شیری درنده بود. چون با دانشمندان می‌نشست به شنیدن شیفته‌تر بود تا گفتن. به هنگام ضرورت سخن، سکوت خود را می‌شکست. نمی‌گفت آنچه را که عمل نمی‌کرد، و عمل می‌کرد آنچه را که نمی‌گفت. چون در برابر دو کار قرار می‌گرفت که نمی‌دانست کدام خداپسندانه‌تر است، آن را در نظر می‌گرفت که پسند نفسش نبود و هیچ‌کس را به خاطر کاری که می‌توان از آن عذری آورد، سرزنش نمی‌کرد.(1)
____________
1- تحف‌العقول، ص237