نامه‌ای از ایران به غزه

نیره قدیری 

سلام بر غزه مظلوم 
نماد استقامت 
اینجا ایران است.
صدای مرا از مشهدالرضا می‌شنوی 
خبری برایت دارم.
امسال عجب محرمی برپاست در ایران 
تاسوعا و عاشورای ملموسی است 
یزیدیان به حماقت معروفند و
بد زمانی به حرم زدند و بدجور کربلا را تکرار کردند.
از طفل دوماهه و علی‌اصغر‌ها تا علی‌اکبر‌ها و قاسم‌ها را
از علمداران و فرماندهان تا سرداران را ارباً ارباً کردند.
بانو امامی زینب‌گونه خطابه سر داد در زیر بمباران وحشیانه یزیدیان به خانه رسانه 
جهانیان را متحیر کرد.
آتش را از ضعف پس کردند و تا نفسی از موشک‌ها صاف کنند.پسر پدر آورد تا امان بگیرد.
عالم بداند که اگرچه که صدها عزیز دل وطن‌مان را از ما گرفتند.
به خیال خام‌شان در خت سرو را بریدید. لیکن از ریشه‌اش اتحاد رویید.
عاشورایی مثال‌زدنی به پا شده است.
از جوشش خون‌ها در ایام محرم غفلت کردند.
به دنبال خاموش کردن چراغ همیشه زرین آسمان ولایت بودند
تا عشق حسین را از سینه‌های ما بیرون کنند.
احمق‌ها خیال کرده‌اند 
با زدن شاخه‌های درخت سرو می‌شود ریشه را خشکانید.
نهال‌های تازه‌ای جوانه زد و در مویرگ‌های تنه‌اش جوشش خون شهیدان فوران کرد.
آنچنان شوری به پا شد که نتیجه‌اش را غزه دید.
ای غزه! مظلوم‌ترین امت اسلام امیدتان محفوظ باد.
ایمان‌تان استوار‌تر و راه‌تان پایدارتر و پررهرو باد.
سید علی علمدار کربلای ایران اگرچه که برخی یارانش را به ظاهر از دست داد، لیکن چنان این خون‌های گرانقدرترین انسان‌های روی زمین
در قلوب آزادگان جهان شورشی به پا کرد.
آنچنان موجی از شرق به غرب سر برآورد که موجب بیداری شد؛
که از یک غریو الله‌اکبر رعشه به اندام یزید می‌افتد
غزه مظلوم تو را از همیشه بیشتر می‌فهمم.
قوی باش و قوی بمان.
چشمانت با وعده صادق۳ با نورافشانی موشک‌های جمهوری اسلامی روشن شد
به‌زودی ان‌شاءالله برای اقامه نماز جمعه در قدس شریف به سویت خواهیم آمد و در آغوشت خواهیم گرفت 
آرام باش 
ظهور حضرت یار نزدیک است 
فرزندان این مرز و بوم دل‌هایشان برای غم‌های شما می‌لرزد.
و به شوق آزادی‌تان می‌تپد.
به امید دیدن سپیده‌دم پیروزی نهائی زنده‌ایم و مقاومت می‌کنیم.