ضرورت افزایش بودجه دفاعی و نظامی کشور با کاهش بار مالی دولت

عضو کمیسیون اقتصادی مجلس گفت: مباحثی در مجلس در ارتباط با تسریع اجرای سیاست‌های اصل ۴۴ برای کم کردن بار مالی از دوش دولت، مطرح شد تا این امکان را فراهم کنیم که دولت بتواند توان دفاعی و نظامی کشور را ترمیم و تقویت کرده و تاب‌آوری کشور را ارتقا دهد.
به گزارش اقتصاد معاصر، «جعفر قادری» در تشریح شیوه‌های جبران خسارات مردم و صنایع تولیدی از حملات رژیم صهیونیستی، اظهار داشت: دولت در حال تهیه بسته‌ای است که خسارات وارده به دارایی و اموال مردم را جبران کند. این شامل هزینه رهن و اجاره مسکن است که پس از آن بازسازی واحد‌های مسکونی آنها انجام خواهد شد. 
وی افزود: وزیر اقتصاد در جلسه اخیر کمیسیون اقتصادی از تشکیل صندوق جبران خسارات وارده به اشخاص خبر داد ضمن آنکه بازسازی خانه‌های مورد اصابت در جنگ به بنیاد مسکن محول شده است.
قادری گفت: در ارتباط با صنایع اعم از کوچک و بزرگ نیز دولت در حال تدوین برنامه‌ای برای جبران خسارت است که این جبران وظیفه به لحاظ قانونی نیز وظیفه دولت شمرده می‌شود. 
عضو کمیسیون اقتصادی مجلس پیرامون بدهی‌های مالیاتی و بیمه‌ای نیز تصریح کرد: مسئولان در جلسات کمیسیون اقتصادی، اقدامات انجام شده را به اطلاع نمایندگان مردم رساندند و طبق گزارش‌ها اقدامات خوب و مناسبی برای این موارد آغاز شده است.
نماینده مردم شیراز در مجلس، به پیگیری افزایش بودجه نیرو‌های مسلح نیز اشاره کرد و گفت: مباحثی در مجلس در ارتباط با تسریع اجرای سیاست‌های اصل ۴۴ برای کم کردن بار مالی از دوش دولت، مطرح شد تا این امکان را فراهم کنیم که دولت بتواند توان دفاعی و نظامی کشور را ترمیم و تقویت کرده و تاب‌آوری کشور را ارتقا دهد.
 ضرورت بازتعریف راهبرد ایران
ناتو هم در تازه‌ترین نشست خود، تصمیماتی جدی برای افزایش بودجه نظامی اعضا تا پنج درصد تولید ناخالص داخلی اتخاذ کرده که به معنی افزایش بیش از دو برابری است.
به گزارش مسیر اقتصاد، این تصمیمات، بازتابی از تغییر نظم جهانی و گذار به دوره چندقطبی شدن جهان است. در چنین شرایطی، ایران باید با نگاهی بلندمدت و فعال، به‌سوی ارتقای توان فناورانه دفاعی، توسعه ائتلاف‌های منطقه‌ای و مشارکت در معماری امنیتی جدید حرکت کند.
تصمیم ناتو برای افزایش ۱۵۰ درصدی هزینه‌های نظامی، تنها یک واکنش نظامی نیست، بلکه بخشی از یک استراتژی جامع غرب برای حفظ برتری در نظمی در حال گذار است. 
در چنین شرایطی، کشورهایی می‌توانند جایگاه مؤثری در آینده جهان داشته باشند که به‌جای انفعال، با نگاه بلندمدت و آینده‌نگر، برای بازتعریف موقعیت خود تلاش کنند. 
بر همین اساس، ایران به‌عنوان یک بازیگر مستقل در غرب آسیا، باید از این موقعیت تاریخی برای ارتقای جایگاه خود در نظم جدید استفاده کند.