واکنشها به اظهارات مشوش ترامپ درباره صادرات نفت از تنگه هرمز
سرویس اقتصادی-
درحالی که رئیسجمهور آمریکا گفته چین میتواند از ایران نفت بخرد وزارت خزانهداری تاکید کرده به اجرای سخت تحریمها علیه ایران ادامه میدهد.
به گزارش خبرنگار ما، رئیسجمهور آمریکا پس از اعلام آتشبس بین ایران و رژیم صهیونیستی برخلاف رژیم تحریمهای سخت آمریکا علیه ایران مدعی شد چین اکنون میتواند از ایران نفت بخرد.
به نظر میرسد ترامپ باز هم در حال دستاوردسازی برای خود با بیان اظهارات غیرمستند است و این بار هم موضوعی که تاکنون و بدون اجازه آمریکا در جریان بوده است را به عنوان دستاورد خود جا زده است.
تحت تاثیر اظهارات ترامپ قیمت نفت در معاملات روز سهشنبه 6 درصد کاهش یافت و به 64 دلار در هر بشکه رسید. البته قیمتها در معاملات روز چهارشنبه بازار آسیا که سرمایهگذاران ثبات آتشبس میان ایران و رژیم صهیونیستی را ارزیابی کردند، افزایش یافت. بهای معاملات آتی نفت برنت با ۸۵ سنت معادل یک و سه دهم درصد افزایش، به ۶۷ دلار و ۹۹ سنت در هر بشکه رسید.
به گزارش ایسنا، تامی بروس، سخنگوی وزارت امور خارجه، در جلسه توجیهی روز سهشنبه وقتی از او خواسته شد در این مورد، اظهارنظر کند، از ارائه جزئیات بیشتر خودداری کرد و گفت: قصد ندارم از رئیسجمهور پیشی بگیرم یا سعی کنم حدس بزنم استراتژی او چه خواهد بود. اتفاقات به سرعت رخ میدهند و فکر میکنم دیر یا زود متوجه خواهیم شد.
خبرگزاری تسنیم هم گزارش داد: این اظهارات ترامپ، تاجران نفتی و مقامات آمریکایی را هم بسیار شگفت زده کرد چرا که میتواند تحریمهای آمریکا علیه ایران را زیر سؤال ببرد.
بلومبرگ به سردرگمی مقامات وزارت خزانهداری و خارجه آمریکا از این گفته ترامپ اشاره کرد و نوشت: در عین حال وزارت خزانهداری به اجرای سخت تحریمها علیه ایران ادامه میدهد.
یک مقام کاخ سفید نیز گفت تحریمها باقی خواهد ماند و ترامپ همچنان از چین و دیگران میخواهد به جای نفت ایران از آمریکا نفت وارد کنند.
وی افزود: ترامپ با این گفته خود میخواست تاکید کند اقداماتش طی چند روز گذشته عبور و مرور ایمن از تنگه هرمز را تضمین کرده که بسته شدن این تنگه میتوانست برای چین ویرانکننده باشد.
از سوی دیگر تحلیلگران با توجه به سوابق ترامپ در تغییر مواضع خود معتقدند نباید گفته ترامپ در مورد رفع تحریم نفتی ایران برای چین را جدی گرفت.
برای نمونه، در حالی که دونالد ترامپ بار دیگر شرکتهای نفت شیل آمریکا را به افزایش فوری تولید برای کاهش قیمت نفت فرا خواند، این شرکتها با اتخاذ رویکردی محتاطانه، ترجیح دادند از ثبات مالی و پوشش ریسک حمایت کنند تا از دستورات زودگذر سیاسی.
نفت ایران برگ برنده ژئوپلیتیک پکن
در برابر غرب
به گزارش فارس، طبق جدیدترین دادهها، چین در ماههای اخیر روزانه بین یک میلیون و 300 تا یک میلیون و 800 هزار بشکه نفت از ایران خریداری کرده که این مقدار حدود ۱۳ تا ۱۶ درصد از کل واردات نفت خام چین را تشکیل میدهد؛ رقمی که در مارس ۲۰۲۵ رکورد تاریخی زد و نسبت به ماه قبل ۸۳ درصد رشد داشت.
به گزارش ایرویل مارکت (IrOilMareket) ایران حدود ۱۳ و شش دهم درصد از واردات نفت چین را تامین میکند. بیشتر خریداران، پالایشگاههای متقل کوچک در استان شاندونگ هستند که نسب به تحریمهای آمریکا، آزادی عمل بیشتری دارند.
تقریباً ۹۰ درصد نفت صادراتی ایران راهی چین میشود و بیشتر این نفت پس از تغییر اسناد در آبهای تنگه مالاکا، به چین دوباره صادرات (ReExport) میشود.
ازطرفی دیگر برخی کارشناسان، سهم بالای ایران در امنیت انرژی چین (13 درصد و بیشتر) را عامل خرید بیوقفه چین از ایران میدانند که هرگونه نوسان در عرضه نفت ایران، میتواند امنیت تامین نفت چین و در پی تولید کالای چین به عنوان کارخانه دنیا را با اختلال و بحران مواجه کند.
به معنای دیگر، این وابستگی فقط اقتصادی نیست؛ چین با خرید نفت ایران، هم هزینه انرژی خود را پایین نگه میدارد و هم تنوع منابع انرژی و ذخایر استراتژیکش را افزایش میدهد.
در عین حال، اگر تنشهای منطقهای مثل جنگ ایران و رژیم صهیونیستی بالا بگیرد یا تنگه هرمز بسته شود، چین با یک بحران بزرگ انرژی روبهرو میشود چون نهتنها نفت ایران، بلکه نفت سایر کشورهای خلیجفارس هم در خطر قرار میگیرد.
پکن برای چنین شرایطی ذخایر استراتژیک نفتی ایجاد کرده که فقط حدود ۱۰۰ روز پاسخگوی نیاز آنها است و اگر بحران طولانی شود، این ذخایر کافی نخواهد بود.
از طرف دیگر، این وابستگی دوطرفه است؛ ایران هم به دلیل تحریمها و محدودیتهای فروش نفت، به بازار چین به عنوان مشتری مطمئن و بزرگ نیاز دارد.
با این حال، نفت ارزان ایران فعلاً برای پکن یک برگ برنده اقتصادی و ژئوپلیتیکی است و هرگونه آسیب به امنیت ایران، میتواند توازن انرژی و حتی قدرت چانهزنی چین در عرصه بینالملل را به هم بزند.
به گفته رضا نائینی، کارشناس انرژی، نفت ایران نهتنها یک کالای تجاری، بلکه یک ابزار راهبردی برای چین است و هرگونه اختلال در این مسیر، برای اقتصاد و امنیت انرژی پکن یک تهدید جدی محسوب میشود که در صورت لزوم پای آنها را برای حفظ امنیت انرژی، به میدان تنش میکشاند.