# سلامت روان - یک روانشناس:
معایب تکفرزندی ۱۰ برابر مزایای آن است
یک روانشناس با بیان اینکه معایب تکفرزندی ۱۰ برابر مزایای آن است، افزود: کودکان تکفرزند معمولاً پرتوقع و با عزتنفس کاذب بار میآیند.
به گزارش ایسنا، شراره رامبرزینی، با بیان اینکه این روزها به دلایل مختلفی از جمله شرایط اقتصادی، خودخواهی والدین و... بسیاری از خانوادهها به داشتن یک فرزند و نه بیشتر اکتفا میکنند، به ایسنا گفت: برخی زوجین حتی از داشتن همان یک فرزند هم امتناع میکنند.
رامبرزینی با بیان اینکه امروزه تکفرزندی را معمولاً در خانوادههای متوسط به بالا از لحاظ اقتصادی شاهد هستیم که بیشتر به آینده کودک و شرایط خود فکر میکنند، اضافه کرد: از سوی دیگر با توجه به اینکه سن ازدواج بالا رفته و زوجین نیز اولین فرزند خود را با فاصله بعد از ازدواج به دنیا میآورند، دیگر شرایط زندگی و سنی آنها اجازه تولد فرزند دوم را نمیدهد.
وی ادامه داد: به عنوان یک روانشناس معتقدم نداشتن فرزند بهتر از داشتن یک فرزند و تکفرزندی است، زیرا کودکان تکفرزند معمولاً با مشکلاتی مواجه میشوند که خصوصاً در دوران بزرگسالی از جمله هنگام ازدواج و تشکیل خانواده، هنگام شروع به کار و... نمود جدی در آنها خواهد داشت.
این روانشناس یکی از معایب تکفرزندی را پرتوقع بار آمدن کودکان تکفرزند دانست و ادامه داد: این کودکان معمولاً با عزتنفس توخالی مواجهاند و تصور میکنند بسیار توانمند هستند، زیرا همواره دیده شده و در کانون توجه بودهاند. در چنین مواردی معمولاً به والدین توصیه میکنیم دوربین خود را از روی این کودک بردارند و اجازه بدهند خود واقعیاش را بروز دهد.
رامبرزینی، قرار گرفتن در کانون توجه را مانعی برای بروز خطا در کودکان تکفرزند عنوان کرد و یادآور شد: وقتی به کودک اجازه خطا و اشتباه و نحوه جبران آن داده نمیشود و حتی کودک هنگام زمین خوردن بلد نیست که چگونه بلند شود، قطعاً در آینده دچار مشکلات جدی خواهد شد. گاهی حتی وقتی یک کودک تکفرزند زمین میخورد والدین زمین را میزنند و یا به اصطلاح دعوا میکنند و این اشتباه باعث میشود کودک در آینده نیز مسئولیت خطاها و اشتباهات خود را برعهده نگیرد و دیگران را مسئول مشکلات بداند.
وی با بیان اینکه کودکان تکفرزند معمولاً نقطه امنی به عنوان پدر و مادر دارند که نه خود حاضر هستند از این نقطه امن خارج شوند و نه والدین چنین اجازهای میدهند، اظهار داشت: همچنین در خانوادههای تکفرزند تمام بار انتظارات والدین بر دوش همان یک کودک قرار میگیرد. برای مثال والدین توقع دارند هرآنچه که خود انجام ندادهاند را فرزند آنها انجام بدهد و نتیجه این روند تحمیل فشار زیاد به کودکان تکفرزند و آزار آنها میشود.
این روانشناس با بیان اینکه کودکان تکفرزند معمولاً شاد نیستند، بزرگتر از سن خود مینمایند و عاقل به نظر میرسند، گفت: این امر به دلیل این است که این کودکان در سن مناسب به دلیل عدم ارتباط با یک کودک دیگر بچگی نکرده و با بزرگترها بزرگ شدهاند.
رامبرزینی، تکرو بودن و عدم توانایی تقسیم داشتهها با دیگران را نیز از دیگر معایبی دانست که در کودکان تکفرزند مشاهده میشود و گفت: این مشکلات، تکفرزندها را در آینده نیز با مشکل مواجه خواهد کرد، زیرا این افراد در کودکی داشتههای خود را با کودک دیگر تقسیم نکردهاند.
وی تاکید کرد: از سوی دیگر تکفرزندها به دلیل اینکه نگران هستند در آینده تمام بار دوران پیری والدین خود را باید به تنهائی به دوش بکشند، از نظر روحی نسبت به افرادی که دارای خواهر و برادر هستند فشار فراوانی را متحمل میشوند.
این روانشناس با بیان اینکه تکفرزندها از بسیاری از بازیها و کارهای کودکانه محروم خواهند ماند، گفت: والدین هرچقدر هم جوان باشند و برای فرزند خود وقت بگذارند، باز هم مانند یک کودک دیگر نمیتوانند کارهایی مانند خاکبازی، بازیهای بومی و محلی و... را با فرزند خود انجام دهند.
رامبرزینی، احساس تنهائی و انزوا را از دیگر مشکلات کودکان تکفرزند عنوان کرد و افزود: این کودکان برای پُر کردن احساس تنهائی خود بیشتر به سمت فضای مجازی و شبکههای اجتماعی میروند و معمولا هم آسیب بیشتری در این فضا میبینند، چون همراه و همسنی ندارند و ناگزیر هستند زمان بیشتری را در این فضا بگذرانند.
وی ناتوانی در دوستیابی را نیز از دیگر مشکلات تکفرزندها دانست و با بیان اینکه تکفرزندی ممکن است مزیتهایی را نیز داشته باشد، از جمله اینکه کودکان تکفرزند میتوانند بلندپروازتر باشند و در برخی زمینهها موفقیت بیشتری کسب کنند، گفت: چون این کودکان تک هستند، والدین میتوانند زمان بیشتری در اختیار آنها قرار دهند و امکانات آموزشی و کلاسهای بیشتری برای فرزند خود در نظر بگیرند و همین امر باعث میشود در زمینههایی مانند ورزش، موسیقی و... موفقیت بیشتری داشته باشند.
این روانشناس اظهار داشت: کودکان تکفرزند در صورتی که والدین شاغل داشته باشند میتوانند مستقلتر و پختهتر باشند. با توجه به جمیع این موارد چنانچه شرایط فراهم شود، خانوادهها باید از تکفرزندی فاصله بگیرند.
رامبرزینی، فاصله مناسب بین فرزندان را نیز سه تا چهار سال دانست و اظهار کرد: بیشتر و کمتر از این محدوده سنی میتواند آسیبزا باشد.