میان مردم، برای مردم

 

 

حادثه تلخ و غرورانگیز سقوط بالگرد حامل رئیس‌جمهور انقلابی کشورمان، چهره‌های برجسته‌ای را از میان ملت ایران به آسمان برد. در این میان، نام شهید مالک رحمتی، استاندار جوان، انقلابی و هوشمند آذربایجان شرقی، کمتر از دیگران بر سر زبان‌ها افتاد؛ حال آنکه کارنامه، شخصیت و آرمان‌خواهی این مدیر جهادی، شایسته‌ مرور و بزرگداشت ملی است.

شهید رحمتی را باید نماد یک استاندار تراز انقلاب اسلامی دانست. مدیری که نه در اتاق‌های شیشه‌ای و بر روی صندلی‌های تشریفاتی، بلکه در کف میدان و میان مردم، مسئولیت را معنا می‌کرد. در طول عمر پربرکت اما کوتاه مدیریتش در آذربایجان شرقی، با رویکردی تحول‌گرا، مردمی، و عدالت‌محور، عملاً استانداری را به سنگر تحقق اهداف گام دوم انقلاب بدل کرد. شهید رحمتی، پیش از آن‌که به عرصه مسئولیت‌های اجرائی وارد شود،. از تحصیلات دانشگاهی در سطوح عالی بهره‌‌مند بود‌، او از جمله مدیرانی بود که تلفیقی از دانش روز و درک انقلابی از مسائل کشور را در رفتار اجرائی خود به نمایش گذاشت. تجربه‌های مدیریتی او در نهادهای گوناگون، به‌ویژه در بدنه وزارتخانه‌ها و دستگاه‌های راهبردی، پشتوانه‌ای بود که در جایگاه استانداری آذربایجان شرقی به بار نشست. برخلاف بسیاری از مدیرانی که میان «دانش آکادمیک» و «واقعیت میدانی» گرفتار شکاف می‌شوند، شهید رحمتی نشان داد که چگونه می‌توان عقلانیت علمی را با مجاهدت انقلابی درآمیخت و الگویی از مدیریت اسلامی- ایرانی ارائه کرد. در پرونده عملکردی او، نشانی از روزمرگی و محافظه‌کاری نیست؛ هر جا که زمینه اصلاح، تحول و حرکت بود، رحمتی پیش‌قدم شد. روحیه انقلابی شهید رحمتی، چیزی نبود که نیاز به معرفی داشته باشد. او نه‌تنها در گفتار، بلکه در سلوک مدیریتی‌اش، عمیقاً به آرمان‌های انقلاب، امام و رهبری متعهد بود. ایمان عمیق به ولایت فقیه، باور به مردم، تکیه بر ظرفیت‌های بومی از مؤلفه‌های راهبردی او در مدیریت استان مهم آذربایجان شرقی بود. آذربایجان شرقی، در دوران مسئولیت او، نه یک استان، که به پیشانی دیپلماسی منطقه‌ای دولت بدل شد. او درک روشنی از جایگاه ژئوپلیتیکی استان در معادلات قفقاز، اوراسیا، و محور شرق داشت و از همین منظر، نقش فعالی در مناسبات منطقه‌ای ایفا کرد. در آخرین ماموریت خود نیز، در کنار رئیس‌جمهور شهید، در مسیر بازگشت از یک سفر برای افتتاح پروژه‌ای مشترک با همسایگان به شهادت رسید؛ مأموریتی که بی‌گمان در آینده آن منطقه، تأثیرگذار خواهد بود.

اما برجسته‌ترین خصیصه شهید رحمتی، پیوند عمیق و صادقانه‌اش با مردم بود. مردی که از جنس مردم بود و به‌راستی باور داشت که انقلاب اسلامی، چیزی جز خدمت خالصانه به مستضعفان نیست. چه در محروم‌ترین روستاهای آذربایجان، چه در مناطق حاشیه‌نشین تبریز، چه در جلسه با نخبگان صنعتی و فرهنگی، رحمتی یک‌چهره داشت: ساده‌زیست، صریح، و پیگیر عدالت. بسیاری از مردم استان، خاطره‌ دیدارهای بی‌واسطه، پیگیری‌های شبانه‌روزی و حضور میدانی او در بحران‌ها و مشکلات را فراموش نخواهند کرد. مدیری که در مسیر کار و جهاد، مرز ساعت و تعطیلی نمی‌شناخت، و در نهایت نیز، چونان سربازی صدیق، در خط مقدم دفاع از منافع ملی به شهادت رسید. شهادت مالک رحمتی، نه پایان یک مسیر، که آغاز یک راه است. راهی که بر ما باقی‌ماندگان، فرض است که آن را ادامه دهیم. میراث او، ترکیب کم‌نظیری بود از علم، تقوا، اخلاص، و مدیریت انقلابی؛ مجموعه‌ای که امروز بیش از همیشه، کشور به آن نیازمند است. در روزگاری که برخی، خدمت را با سیاست‌ورزی‌های سطحی و منفعت‌طلبی‌های شخصی اشتباه گرفته‌اند، رحمتی‌ها سندی زنده بر این واقعیت‌اند که می‌توان مؤمنانه، جهادی و در تراز انقلاب، مسئولیت‌پذیرفت و در عین اخلاص، تأثیرگذار بود.