کسی جلودار عرضه «ارابه‌های مرگ» نیست!
«خودروهای ناایمن تولید داخل» حلقه گمشده پویش «نه به تصادف»
تا وقتی که خودروهای داخلی از کیفیت لازم برخوردار نباشند، نمی‌توان جلوی مرگ سالیانه ۲۰هزار ایرانی در جاده‌ها را گرفت.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، نوروز 1404 هم با همه شیرینی‌ها و تلخی‌هایش سپری شد؛ هرچند که تلاش‌های پلیس و راه‌اندازی پویش «نه به تصادف» تا حد اندکی، آمار تلفات رانندگی را کاهش داد اما همچنان ارقام منتشرشده از کشته‌ها و مجروحان نوروز امسال، زنگ خطری برای جامعه و مسئولان است.
سردار سیدتیمور حسینی، رئیس پلیس راهور فراجا در جمع‌بندی عملکرد طرح نوروزی امسال اعلام کرد: در طول 21 روز اجرای این طرح،
880 نفر از هم‌وطنان جان خود را از دست دادند و بیش از 20هزار نفر مجروح شدند. در همین بازه زمانی، یک‌میلیون و 16هزار و 343 مورد تصادف درون‌شهری و برون‌شهری به ثبت رسید که از این میان، 738 مورد منجر به فوت و 15هزار
و 833 فقره منجر به جرح شد.
اما چرا باید همچنان و هر ساله شاهد مرگ و مصدومیت‌های گسترده در تصادفات جاده‌ای کشورمان باشیم؟!
پاسخ به این سؤال را باید در جایی فراتر از صرفاً عامل انسانی یا خطای رانندگی جست‌وجو کرد؛ جایی که به گفته صریح سردار احمدرضا رادان، فرمانده کل انتظامی کشور، به «خودروهای بی‌کیفیت» بازمی‌گردد.
خودروهایی که «ارابه مرگ» هستند
سردار رادان یکشنبه‌شب هفته جاری با حضور در رسانه ملی در یک موضع‌گیری صریح گفت: بعضی از خودروهای ما ارابه مرگ هستند؛ وقتی خودرویی واژگون می‌شود، پنج تا ملق می‌زند و افراد داخل خودرو مصدوم میشوند اما خودروی دیگری واژگون می‌شود، فقط نیم‌ملق می‌زند و سه نفر کشته میشوند! این تفاوت فقط به دلیل ضعف ایمنی خودرو است.
فرمانده کل نیروی انتظامی با اشاره به حادثه واژگونی اتوبوس در استان کرمان که 14 کشته برجا گذاشت، متذکر شد: سقف، بدنه و شیشه اتوبوس‌های ما خودشان عامل قتل هستند! اینها باید اصلاح شوند. نمی‌توانیم فقط به استانداردهای اروپا تکیه کنیم؛ وقتی کشور ما پیمایش جاده‌ای زیادی دارد، باید استاندارد مخصوص به خودش را داشته باشد.
این اظهارات صریح فرمانده فراجا درباره عدم ایمنی حداقلی خودروهای تولید داخل در حالی است که طی این سال‌ها با وجود اعلام صدباره وضعیت وخیم ایمنی خودروهای تولیدی توسط خودروسازان داخلی، تا به امروز نه‌تنها شاهد ارتقای کیفیت و ایمنی این خودروها نبوده‌ایم بلکه متاسفانه در برخی از خودروهای پرتیراژ تولید داخل، شاهد کاهش محسوس ایمنی و کیفیت این خودروها نیز بوده‌ایم.
به عنوان نمونه، اظهارات اخیر صریح سردار رادان در رسانه ملی و استفاده از واژه ارابه مرگ برای خودروهای ناایمن داخلی، صرفاً سکوت مسؤلان مربوطه در وزارت صنعت، سازمان ملی استاندارد و خودروسازان بزرگ کشور را در پی داشته است! سکوتی که شاید برای برخی عادی شده، اما برای خانواده‌هایی که عزیزان خود را به دلیل عدم ایمنی حداقلی این خودروها از دست داده‌اند، بسیار دردناک و زجرآور است.
حلقه گمشده پویش نه به تصادف
وقتی در جاده با یک برخورد ساده خودروی تولید داخل با یک خودروی دیگر حتی با سرعت‌های استاندارد کمتر از 80 کیلومتر، بدنه هر دو خودرو تولید داخل کاملاً مچاله می‌شود و سرنشینان این خودروها یا میان تکه‌های آهن، قطعه‌قطعه میشوند یا به بیرون از خودرو پرتاب میشوند، چطور می‌توان در چنین شرایطی، دم از تاثیر آموزش فرهنگ رانندگی بزنیم و چطور می‌توانیم توقع زنده ماندن سرنشینان چنین خودروهایی ناایمنی را داشته باشیم؟
سردار رادان خطاب به مردم می‌گوید: «حیف است که برای نیم‌ساعت زودتر رسیدن، خاطره‌ای از فوت یک عزیز جلوی چشم‌تان باشه... اما خودروها هم باید مقاوم باشند.»
چرا هیچ‌کس پاسخگو نیست؟
اینکه عالی‌ترین مقام انتظامی کشور صریحاً خودروسازان را دلیل بخشی عمده‌ای از مرگ‌های جاده‌ای در تصادفات اعلام می‌کند، اتفاق کمی نیست اما جای این سؤال جدی از مسولان مربوطه در صنعت خودروسازی کشورمان وجود دارد که چرا هیچ مقام مسئولی پاسخگوی این فاجعه ملی به دلیل عدم ایمنی حداقلی خودروهای تولید داخل نیست و این فاجعه هرساله با شدت بیشتری در حال تکرار است؟
خودروسازان داخلی سال‌هاست با توجیهاتی مانند «صرفه اقتصادی، تحریم، بازار محدود و...» از ارتقای حداقلی ایمنی و کیفیت تولیدات‌شان سر باز زده‌اند، اما واقعیت این است که هزینه این تولیدات فاجعه‌بار و به قول سردار رادان، این «ارابه‌های مرگ» را مردم باید با تقدیم جان عزیزان خود، پرداخت کنند.
در پایان باید گفت که پلیس، مردم و نهادهای فرهنگی تا حد زیادی، سهم خود را برای کاهش تصادفات جاده‌ای ادا کرده‌اند اما حالا نوبت آن است که دستگاه‌های مسئول در حوزه صنعت، دستگاه‌های نظارتی و قضائی وارد میدان شوند و به‌جای پنهان‌شدن پشت شعارها، در عمل نشان دهند که برای جان مردم ارزش قائل هستند.