زهرا خاکشور

کجایید ‌ای شهیدان خدایی... بلاجویان دشت کربلایی... این نوای فرشتگان الهی‌ست که بال‌هایشان را فرش زیر پای فرشتگان زمینی ساخته‌اند.
باز کنید راه را... آب بزنید راه را که عاشقانی از تبار نور در راهند.
خیل جمعیت در شکوه عظمتتان گم می‌شود، هنگامی که بر دوش ملائک آسمان می‌درخشید.
مگر شما از کدامین تبارید که این‌چنین عالمیان گرد و غبار روی شما را تیمم نمازشان ساخته‌اند و عرش الهی در شگفت مانده است؟! آن هنگام که کهکشان راه شیری، در برابر ناله‌های جانسوز مادرانتان و دستان پینه‌بسته پدرانتان نورافشانی می‌کند، پروردگار عالمیان صلوات بر محمد و آل محمد را بدرقه راهتان می‌سازد و چه زیبا در آغوش سالار شهیدان ابا‌عبدلله‌الحسین آرام می‌گیرید.‌ آنجاست که سرود ملی ایران، شکوه و عظمتش را به نمایش می‌گذارد و در هفت آسمان طنین‌انداز می‌شود... سر زد از افق مهر خاوران...