تقویم می‌گوید به حساب خورشید، حوالی یک هزار و چهارصد و چهار سال پیش آخرین فرستاده خدا از شدت اذیت و آزار خدانشناسان ناچار به ترک شهر و دیار محبوب خویش شد. سفری برای اقامه امر الهی در جهانی که جاهلیت، حق و حقیقت را در گورها دفن می‌کرد. «هجرت» سرآمد تاریخ است و چیزی جز آن شایسته سرآغاز تقویم‌ها نیست. هجرت از خود به خدا و از خودخواهی به خداخواهی روایت هر لحظه تاریخ توحیدی بشر است. چهارده قرن پس از آن، ما اصحاب آخرالزمانی رسول خدا (ص) به برکت انقلاب خمینی(ره) همچنان مهاجران الی‌الله مانده‌ایم.

در این سیر و سفر خدایی سال یک هزار و چهار صد و سه شمسی سال افتخار است. ما مفتخریم که در مسیر الهی خود عزیزترین‌های‌مان را تقدیم کردیم؛ از سید ابراهیم رئیسی گرفته تا سید حسن نصرالله، اسماعیل هنیه، یحیی سنوار، محمد ضیف و ... 

ما مفتخریم که در حمایت از مردمانی همیشه مظلوم، خون‌های ایرانی و لبنانی و یمنی و عراقی و... را در هم آمیختیم و جبهه متحد مقاومت اسلامی را در برابر جاهلیت مدرن به صحنه آوردیم. ما در راه خدا از مرگ نترسیدیم و مزار شهدای‌مان در جای‌جای جغرافیای جبهه مقاومت، گواه این ادعاست.

فقط 13 روز از آغاز سال گذشته بود که رژیم درمانده صهیونیستی مستشاران نظامی بلندپایه ایران را در کنسولگری دمشق ترور کرد. همین آغاز مرحله تازه‌ای در نبرد شد و جمهوری اسلامی 13 روز بعد برای اولین بار از خاک خود نظامیان صهیونیست را در اراضی اشغالی هدف قرار داد. «وعده صادق1» توانست علاوه‌بر ضربه به ساختار نظامی اسرائیل و فتح باب حمله ایران به رژیم اشغالگر قدس؛ برای ساعاتی آرامش را به کودکان غزه برگرداند و چشمان بی‌خواب شده‌شان از غرّش جنگده‌های دشمن را با خواب آشنا کند. آن شب، عملیات «وعده صادق1» لبخند را نه فقط بر لب غزه و فلسطین که بر لب جهان اسلام و حتی آزادگان جهان نشاند.

دست تقدیر در بهار 1403 امتحانی سخت از مردم ایران گرفت آنجا که خدمتگزار صادق و رئیس‌جمهور محبوب‌مان رئیسی عزیز در پرواز اردیبهشت آسمانی شد. شهادت دیپلمات بلند‌قامت ایران، حسین امیرعبداللهیان که صدای کودکان غزه در مجامع بین‌المللی بود، این داغ و امتحان را سخت‌تر کرد. مردم ایران اما همیشه از داغ، حماسه ساخته‌اند و این بار نیز با بدرقه باشکوه شهدای خدمت همبستگی و دلبستگی خود به آنان و انقلاب اسلامی ایران را در چشم ناظران جهانی به نمایش گذاشتند.

تلخی فقدان شهدای خدمت با شیرینی برگزاری انتخاباتی آرام و مشارکتی تا حدودی جبران شد. شهید رئیسی توانست در آخرین مأموریت خود با بازگرداندن امید و اعتماد به مردم؛ آنها را به مشارکت در انتخابات تشویق کند. مسعود پزشکیان با تقریبا 16 میلیون رأی و اختلاف حدود سه میلیونی با رقیبش مدیریت اجرائی کشور را در دست گرفت تا علی‌رغم اوضاع ناآرام منطقه و حادثه ناگهانی و ناگوار سقوط بالگرد رئیس‌جمهور، انتقال قدرت در ایران با آرامشی قابل توجه انجام شود. دشمن صهیونی اما چشم دیدن این آرامش را نداشت و با ترور مهمان عزیز ایران در تهران، شهید اسماعیل هنیه، به خیال خود قدمی برای نابودی حماس برداشت.

در دل روزهای گرم تابستان 1403 جوانان ورزشکار ایرانی با مدال‌های خوش‌رنگ خود در آوردگاه المپیک و پارالمپیک پاریس دل مردم ایران را خنک کردند. سیاست تحریم و انزوای ورزش ایران که پس از آشوب‌های نیمه دوم سال 1401 تشدید و در سال 1402 نیز پیگیری شده بود؛ به‌وضوح شکست خورد. پرچم جمهوری اسلامی ایران بارها در پاریس بالا رفت و قهرمانان ایران عشق و علاقه خود به این پرچم را در مقابل دیدگان همگان به نمایش گذاشتند. 

پاییز 1403 با فراق عزیزترین چهره مقاومت آغاز شد. مردی که بر دروازه‌های قدس می‌جنگید؛ نامش نصر بود و خدا پیروزی را با دستان او و یارانش نوشت. سید حسن نصرالله گوهر درخشان لبنان، زبان گویای ملت‌های منطقه، محبوب جهان اسلام، مایه افتخار و عزیز دل رهبر انقلاب بود. سال‌ها مجاهدت خستگی‌ناپذیر او پاداشی جز شهادت نداشت و به حق سیدالشهدای مقاومت لقب گرفت. به‌رغم شهادت سید مقاومت اما حزب‌الله لبنان توانست در مدتی کوتاه انسجام خود را بازیابد و ارتش تا دندان مسلح رژیم صهیونیستی از پیشروی در خاک لبنان ناکام ماند. سید از دیده‌ها رفت اما در دل‌ها تکثیر شد و این را می‌شد در مراسم وداع مردم لبنان با پیکر او مشاهده کرد. 4 روز پس از شهادتش ایران، انتقام خون او و دیگر یاران شهیدش را با موشکباران سنگین پایگاه‌های نظامی و امنیتی رژیم صهیونیستی در عمق اراضی اشغالی گرفت. عملیات «وعده صادق2» فراتر از حد انتظار تحلیلگران بین‌المللی بود و بزرگ‌ترین عملیات موشکی جهان خوانده شد. تصاویر پرواز موشک‌ها بر فراز آسمان فلسطین اشغالی و اصابت آنها به اهداف در رسانه‌های جهان و شبکه‌های اجتماعی بارها منتشر شد و ناتوانی پدافند رؤیایی رژیم صهیونیستی را در مقابل موشک‌های ایرانی به همه نشان داد.

مقاومت همیشه جواب می‌دهد و هزینه آن به مراتب کمتر از سستی و وادادگی است. این درس روزهای آخر پاییز بود زمانی که با کناره‌گیری دولت سوریه، رژیم صهیونیستی خاک این کشور را در مساحتی بیشتر از غزه و کرانه باختری اشغال کرد و طی سه روز بیش از 80 درصد زیرساخت‌ها و توان نظامی سوریه را از بین برد.

زمستان با همه سرمایش فصل گرم پیروزی بود. فصلی که غزه مظلوم توانست مزد بیش از یک سال صبر و استقامت مجاهدانه خود را دریافت کند. رژیم صهیونیستی سرانجام ناچار به پذیرش توافق با گروهی شد که خواهان نابودی‌اش بود! بیش از 15 ماه جنایت نظامیان رژیم صهیونیستی اگرچه درد و رنجی عمیق بر پیکر مردم مظلوم غزه تحمیل کرد و فرماندهانی بزرگ چون یحیی سنوار و محمد ضیف را به آرزوی همیشگی‌شان یعنی شهادت رساند اما نتوانست حماس را نابود کند. حماس محکم و پابرجا ماند و توانست هزاران اسیر فلسطینی را از زندان‌های زجرآور رژیم صهیونیستی آزاد کند. صحنه تبادل اسرا توسط مجاهدان فلسطینی قابی از خفت و حقارت اسرائیل را در دوربین‌ها به ثبت رساند که تا سال‌ها در حافظه تصویری جهان خواهد ماند.

سال یک هزار و چهارصد و سه هجری شمسی با تمام این فراز و نشیب‌هایش تا ساعاتی دیگر به پایان می‌رسد. ما در کیهان یک سال دیگر راوی اخبار ایران و جهان برای مخاطبان‌ بودیم؛ روایتی به اندازه وسع‌مان و با تمام تعهدمان به حقیقت و صداقت. ما سعی کردیم با برجسنه کردن توانمندی‌ها و اخبار امیدآفرین راوی خودباوری باشیم؛ با تاباندن نور به تاریک‌خانه‌های فراموشی، حافظه تاریخی مخاطبان را زنده کنیم و پرده نفاق را کنار زنیم و در نبرد نابرابر با رسانه‌های غربی و دنباله‌های داخلی‌شان، زبان جمهوری اسلامی ایران برای روشنگری و تبیین حقایق باشیم. ما رسالت خود را نه در قالب فعالیت اداری و شغل روزنامه‌نگاری که به عنوان یک سرباز در جبهه سراسر نور حق دنبال کردیم. ما سعی کردیم در مسیر «هجرت» فرزندان انقلاب خمینی(ره) باشیم و به امید پیوستن به شهدای این راه نفس کشیدیم و قلم زدیم. حالا در واپسین ساعات سال 1403 از مخاطبان به خاطر کوتاهی‌های احتمالی در این یک سال طلب حلالیت می‌کنیم و به دعای خیرشان در ماه عزیز رمضان نیاز داریم تا به لطف خدا وظیفه خود را در سال آینده بهتر از امسال به انجام 

رسانیم.