عزیرالله محمدی(امتدادجو)

گرچه بارها گزارش کامل و یا حاشیه نگاری دیدار نوزده بهمن کارکنان نیروی هوائی و پدافند هوائی با رهبر انقلاب را با شیوه‌های مختلف نگارش کردم و حتی ماجرای نوزده بهمن را در قالب داستانکی تحت عنوان«این لباس‌ها باید دیده شوند» را از زبان یکی از همافران مؤثر در ماجرای 19 بهمن 1357 در قالب یک فضای انتزاعی برگرفته از گفت‌وگوی مهدی آقاجانی با لباس‌های نظامی‌اش مطرح کردم؛ اما باز هم نوزده بهمن که شد من هم مثل همه کارکنان نیروی هوائی و پدافند هوائی که از روزهای قبل خود را آماده می‌کردند در شب جمعه لباس‌هایم را از هر لحاظ آماده کردم. کفشهایم را واکس مجدد زدم و اتویی نیز به لباس‌ها کشیدم و تا آخر شب نشستم و خودم را مرور کردم.

مرورم به دیدار‌های سال‌های قبل بود که فرماندهی معظم کل قوا این روز را بارها «رزق لایحتسب» برای انقلاب اسلامی نامیدند و معتقد هستند که ماجرای نوزده بهمن و بیعت همافران با نیروی هوائی خارج از محاسبات همه بود که نیروی هوائی در پیوستن به انقلاب از دیگران سبقت گرفت و بسیار بر پیروزی انقلاب مؤثر بود.

از هنگام اذان صبح که بیدار شدم بعد از نماز، مطابق هر سال در چنین لحظه‌هایی در حس خاصی از دیدار عاشقانه فرو می‌روم که چگونه باید بتوانم احساساتم را کنترل کنم و مگر دیدن روی و جمال حضرت آقا می‌تواند چنین آسان باشد و مگر می‌توان بدون کسب آمادگی جسم و جان از چراغ کلام ولایت بهره برد؟! لباس را با تومانینگی خاصی لایه در لایه مقابل آینه پوشیدم و کفش را به پا کردم و خودم را رساندم به ستاد نیروی پدافند هوایی. طراوت باران خیابان‌ها را شست‌وشو داده بود و موج در موج کارکنان پدافند هوائی بودند که خودشان را به ستاد و به پای سرویس می‌رساندند.

گرچه 19 بهمن به نام نیروی هوائی هست؛ اما! پدافند و نیروی هوائی از هم جدا نیستند و از یک خانواده محسوب می‌شوند که به دلیل تغییر راهبرد دفاعی بیش از یک دهه هست که تحت عنوان دو نام شناخته می‌شوند و برای همین در چنین روزی پیوند مجدد نیروی هوائی و پدافند هوائی نیز صمیمانه شکل می‌گیرد.

اتوبوس‌ها و مینی‌بوس‌ها کنار هم در داخل ستاد چیده شده بودند و کارکنان با درجه‌های نظامی مختلف و همه با لباس‌های یک‌دست و یک‌شکل و منظم و مرتب، بعد از دریافت کارت ملاقات در داخل سرویس‌ها می‌نشستند و بعد از خوش و بش‌های اولیه ذکر صلوات فضای هر ماشین را معطر می‌کرد.

صلوات در صلوات لحظه‌های اولیه که سپری شد هر کدام از کارکنان با شوخی‌های ملیح سعی می‌کنند نشاط عمومی را حفظ کنند و صحبت از خاطرات گذشته و برنامه‌های آینده و مباحث دیگر نیز به پیش می‌آید و هر کس نظر خودش را به نحوی بازگو می‌کند تا دیگران را مجاب به پذیرش کند؛ اما ترجیع بند گفت‌وگوها کیفیت حضور در محضر مقام معظم رهبری است که شوق را در چشم‌ها به اشک مبدل می‌سازد.

حلاوت ذکر صلوات لحظه‌ای قطع نمی‌شود و بسته پذیرایی نیز توزیع می‌شود و هر کس به نحوی از کیفیت محتوای بسته پذیرایی استفاده می‌کند و بعضی‌ها ابراز می‌کنند که بعد از اتمام دیدار از خود پذیرای خواهند کرد.

اتوبوس‌ها و مینی‌بوس‌ها در تعداد زیادی از ستاد خارج می‌شوند و مطابق با تماسی که با دوستان نیروی هوائی برقرار شد؛ ستاد نیرو هوائی نیز دقیقا به همین منوال است و همزمان اتوبوس‌ها از ستاد خارج و وارد خیابان‌های شهر می‌شوند.

اتوبوس‌های نیروی هوائی طول خیابان پیروزی را و اتوبوس‌های پدافند مسیر شهید محلاتی را تا به خیابان جمهوری طی می‌کنند و خود را به حوالی خیابان فلسطین می‌رسانند.

من در خلوت و تفکر و ذکر گویان لحظه‌ها را با نگاهی که به خیابان‌ها دوخته‌ام با خیال شلوغی روزهای که منتج به پیروزی انقلاب اسلامی در سال 57 شد پیش می‌برم و در ذهن خودم خیابان ایران و رژه کارکنان نیروی هوائی و بیعت آنها در مدرسه علوی با امام را مرور می‌کنم و عکس تاریخی آقای «کلهر» عکاس فقید روزنامه کیهان که آن عکس تاریخی از نوزده بهمن را گرفته بود تجسم و تشخص می‌بخشم.

خیابان‌ها به دلیل انطباق 19 بهمن با روز جمعه خلوت بود و خیلی زود سرویس‌ها به خیابان فلسطین رسیدند و نگاه مردم در خیابان‌ها که با کنجکاوی این حجم از اتوبوس‌ها را آن هم در صبح جمعه می‌دیدند برانگیخته بود و با تیز بینی خاصی به اتوبوس‌ها نگاه می‌کردند.

اتوبوس‌ها به صورت ستونی با پیشگامی چند خودرو دژبان در حرکت بودند و گاهی چراغ‌های شهری و یا گذر یک سواری از بین اتوبوس‌ها، انقطاعی به وجود می‌آوردند که در نهایت با هماهنگی راهنمایی رانندگی اتوبوس‌ها در طول مسیر در یک امتداد قرار می‌گرفتند و ستونی از گذر اتوبوس‌ها هر بیننده‌ای را به یاد دوران دفاع مقدس و اعزام رزمنده‌ها به مناطق عملیاتی می‌انداخت.

کم‌کم اتوبوس‌ها و سایر خودروها به خیابان جمهوری و خیابان فلسطین رسیدند و در لحظه‌ای تمام خیابان فلسطین از کارکنان نیروی هوائی و پدافند هوائی پر شد و صفی طولانی برای ورود به حسینیه امام خمینی(ره) ایجاد شد که تشریفات و بازرسی نسبت به سال‌های قبل با توجه به تمهیدات صورت گرفته کمتر و آسانتر شده بود.

شتاب برای ورود به حسینیه با شوق رسیدن به محضر فرماندهی کل قوا چنان آمیخته بود که سرعت قدم‌های همه حاضرین تا رسیدن به حسینیه هر بیننده‌ای را یاد دو ماراتن می‌انداخت و هر کدام از حاضرین تلاش داشت تا زودتر از بقیه خود را به صف ورود برساند.

درب خیابان کشوردوست که ورودی مهمانان ویژه بود هم دقیقا در وضعیت مشابه به خیابان فلسطین بود و مقامات لشکری و فرماندهان ارشد از این درب با تشریفات خاص وارد می‌شدند اما در نهایت مقابل حسینیه همه حاضرین به هم می‌پیوستند.

حضور انتظامات نیروی هوائی جهت نظم بخشی به استقرار کمک بسیار بزرگی برای نحوه ورود کرده بود و هر کس که وارد حسینیه امام خمینی(ره) می‌شد بدون معطلی و سرگردانی در جای مشخص خود قرار می‌گرفت که نشان از تمرین‌های قبلی 

بر مبنای نظم و استقرار از پیش 

داشت.

اولین تصویری که هنگام ورود به حسینیه مشهود بود پرده آبی طبقه فوقانی محل استقرار رهبر انقلاب بود که با خط درشتی نوشته شده بود«الجنود عز الدین» (لشکریان مایه عزت هستند)

قبل از ورود به حسینیه در طی مراحل بازرسی مثل همیشه عبور کلاههای نظامی از دستگاه بازرسی هم نکته‌ای بود که همه حاضرین را با وقفه‌ای کوتاه مواجه می‌کرد و سپس با تومانینگی خاص و با آسودگی وارد می‌شدند.

ترکیب حضور پیشکسوتان و جوانان در کنار هم دیگر و به ویژه نسل پر تجربه فرماندهان در کنار امرای جوان‌تر لحظه‌های شیرین حضور کارکنان نیروی هوائی و پدافند بودکه پیوند معناداری از ایمان و اعتقاد را به نمایش گذاشته بود.

تردد خبرنگاران و مستند سازان از جمله دوربین واحد مرکزی خبر گاهی نظم حاضر جلسه را به هم می‌زد و گاهی خبرنگاری یکی از جوانها و یا پیشکسوتان را در معرض سؤال قرار می‌داد که تا حدودی توجه‌ها را به خود جلب کرده بود.

ورود فرمانده ارتش، امیر سرلشکر عبدالرحیم موسوی با واکنش و تغیر وضعیت عمومی همراه بود که حاضرین همه ادای احترام کردند و گعده‌ای کوتاه بین او و فرماندهان نیروی پدافند هوائی و نیروی هوائی قبل از آغاز رسمی برنامه ایجاد شد.

روحانیون عقیدتی سیاسی هم که هر سال در سمت راست استقرار داشتند این بار در سمت چپ مستقر شدند و با نظمی نظامی وار در کنار هم به فرامین تمرینی امیر، سرتیپ2 ترکاشوند که فرماندهی مرکز آموزشهای هوائی شهید خضرایی را بر عهده ‌دارد توجه داشتند.

امیر ترکاشوند حدود سه سالی هست که بعد از بازنشستگی امیر، سرتیپ2 آقایی اجرای فرامین تمرینی و ایجاد آمادگی برای مراسم را بر عهده‌ دارد و همه حاضرین فارغ از هر جایگاه و درجه‌ای جهت ارتقاء نظم جلسه و اعلام آمادگی برای فرمان پذیری از رهبری با وی همکاری جدی دارند.

امیر، ترکاشوند در خلال تمرین مبانی اعتقادی این دیدار را با مطرح ساختن این موضوع که حاضرین با نظم و فرمانپذیری قوی انضباط آهنین را به نمایش می‌گذارند جمله‌ای از رهبر انقلاب را برجسته ساخت که با اقبال عمومی روبه رو شد:« علاج ما قوی شدن در مقابله دشمنان است» و این دقیقا نکته‌ای بود که مجددا رهبر انقلاب در بیان وظیفه اکنون ارتش به آن تکیه کردند و فرمودند«ارتش باید خود را قوی کند»

تمرین ادای احترام نظامی بر مبنای آیین‌نامه نظامی و همخوانی سرود جمهوری اسلامی با همراهی گروه هم نواز که تمرین‌های سختی را پشت سر گذاشته بودند؛ نشان از آمادگی و انتظار حاضرین برای تشریف‌فرمایی مقام معظم رهبری داشت.

و انتظارها به پایان رسید. حوالی ساعت 9:30 فرماندهی معظم کل قوا به داخل حسینیه تشریف‌فرما شدند و با انضباطی ناشی از اقتدار و با ارادتی حاکی از ولایت‌پذیری کلیه پرسنل نیروی هوائی و نیروی پدافند هوائی با کلاه‌هایی که به سر داشتند دست راست را به سمت شقیقه بردند و چهار انگشت به هم چسبیده و در راستای شانه ادای احترام نظامی کردند و بلافاصله شعارهای استقبال از ایشان با شکوهی زیبا و دیدنی و شنیدنی در حسینیه طنین انداز شد.

«صل علی محمد، بوی خمینی آمد»،«فرمانده! فرمانده، آماده ایم، آماده» اجرای سرود جمهوری اسلامی به مدت یک دقیقه با اجرای زنده گروه رزم نواز و همخوانی حاضرین غرور ملی را در دل بارور می‌کرد و هر فراز سرود ملی خاطره‌ای از مراحل شکل‌گیری انقلاب اسلامی و پیروزی آن و دست‌آوردهای بعدی و چالش‌های ذاتی به وجود آمده را در ذهن تداعی می‌کرد.

بعد از اجرای سرود در اقدامی هماهنگ کلاه‌ها از سر برداشته شد و حاضرین نشستند و سید مصطفی حسینی با تلاوتی زیبا در حسینیه، دل‌ها را معنوی‌تر از قبل ساخت و با رسیدن به آیه «نصر من الله و فتح قریب و بشر المؤمنین» می‌شد اشک را در چشم بعضی از حاضرین دید که با چه اعتقادی در این حسینیه گرد هم آمدند.

اجرای سرود«عهد عاشقی» با شعری از مهدی خادمیان توسط گروه رزم‌نواز و گروه سرود با درونمایه مضامین حماسی و ملی و رجز خوانی، صحنه‌هایی از حس‌آمیزی با شهدا و جبهه مقاومت را ایجاد کرده بود که ناخود آگاه نگاه‌ها را به سمت تصاویر شهدا می‌برد که تصاویرشان در جای جای حسینیه بر روی ستون‌ها نقش بسته بود.

ارائه گزارش فرمانده نیروی هوایی، امیر، سرتیپ واحدی آغازی بر اصل آیین بیعت با فرمانده کل قوا بود که او با پرداختن به اقدامات یک سال گذشته نیروی هوائی برنامه‌های آتی را نیز منطبق با ایجاد خودکفایی و استقلال و ارتقاء و رشد در تمامی سطوح مطرح کرد.

با آغاز سخنرانی رهبر انقلاب که ابتدا به اهمیت ماجرای نوزده بهمن پرداختند و به جایگاه امروز نیروی هوائی اشاره کردند حاضرین منتظر به مواضع ایشان درخصوص مسائل داخلی و بین‌المللی بودند که با اعلام ایشان مبنی بر بی‌فایده بودن مذاکره با آمریکا، ندای تکبیر در حسینیه پیچید و سه بار در بین سخنرانی ایشان کارکنان نیروی هوائی و نیروی پدافند هوائی با مشت‌های گره کرده و منسجم به ندای تکبیر پاسخ دادند.

با پایان سخنرانی فرمانده معظم کل قوا شعار«ما همه سرباز توایم خامنه‌ای، گوش به فرمان توایم خامنه‌ای» سه بار به طور متوالی از سوی بیعت کنندگان با ایشان سر داده شد و با خارج شدن رهبر انقلاب از حسینیه امام خمینی(ره) مجددا دیده‌بوسی‌ها در میان کارکنان رونق گرفت.